مقایسه بررسی برخی واکنشهای مرفولوژیکی و فیتوشیمیایی تربچه به تیمار منگنز

تربچه (Raphanus sativus) گیاهیست علفی متعلق به خانواده شب بو (Brassicaceae) که دارای واریته های مختلفی است و به عنوان سبزی خوردن مصرف می شود این گیاه غنی از فیبر، آب وکربوهیدرات پائین قابل هضم است سوخت و ساز بدن را تنظیم کرده و گردش خون را بهبود می بخشد. همچنین وجود درصد بالای ترکیبات آنتی اکسیدانی گلوکوزینولیدی و ایزوتیوساناتی به ارزش داروییآن افزوده است. منگنز به عنوان یک عنصر ضروری، نقش مهمی را در بسیاری از فرآیند های بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی در گیاه ایفا می کند ولی در غلظتهای بالا باعث سمیت میشود. غده تربچه مهمترین محل ذخیره مواد غذایی می باشد در نتیجه فلزات سنگین از جمله منگنز به همراه مواد غذایی فتوسنتزی در آنجا ذخیره شده و به این ترتیب می تواند اثرات سوئی بر کاهش ارزش غذایی این سبزی دارویی و سلامت انسان داشته باشند . بنابراین در این تحقیق به منظور بررسی اثر سطوح مختلف منگنز بر صفات کمی و کیفی تربچه آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار شامل منگنز (400، 600، 200، 0 میکرومولار) و تکرار به صورت محلول پاشی انجام شد. صفات مورد بررسی شامل طول ریشه، طول غده، محتوای نسبی آب برگ، وزن تر و خشک اندام هوایی و غده و کلروفیل کل بودند. نتایج تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که تیمار منگنز در غلظت های بالا بیشترین تاثیربازدارندگی را داشته است، بطوریکه در اکثر موارد بیشترین تاثیر منفی منگنز متوجه بخش غده و کلروفیل کل تربچه شده است.

کلیدواژه ها:

تربچه ، منگنز ، محتوای نسبی آب برگ و کلروفیل