بررسی راهکارهای افزایش کارایی مصرف نیتروژن و آب در شالیزارهای شمال ایران

آب برای آبیاری شالیزارهای گیلان در حال کاهش بوده و یکی از روشها برای کاهش مصرف آب در کشت برنج، تغییر روش آبیاری سنتی (غرقاب دائمی) به آبیاری متناوب است. دستیابی به تولید بیشتر به روشهای مختلفی امکان پذیر بوده که یکی از آنها استفاده از کودهای شیمیایی بویژه کود نیتروژن است .این آزمایش بصورت اسپلیت پلات با طرح پایه پلوک کامل تصادفی در 3 تکراردرسال زراعی 1392 اجرا گردید.. عامل اصلی دور آبیاری و در 4 سطح ( غرقاب دائمی، هر 5 روز، هر 8 روز و هر 11 روز) و عامل فرعی کود نیتروژن در چهار سطح (صفر، 90، 120 و 150 کیلوگرم در هکتار) بود. نتایج نشان داد که تاثیر مدیریت آبیاری بر عملکرد دانه ،کارایی بازیافت، زراعی و فیزیولوژیکی نیتروژن و کارایی مصرف آب معنی دار بود. تاثیر سطوح کود نیتروژن بر عملکرد دانه، کارایی بازیافت، زراعی و فیزیولوژیکی نیتروژن و کارایی مصرف آب معنی دار بود. اثر متقابل آبیاری و کود نیتروژن بر عملکرد دانه، راندمان بازیافت نیتروژن، راندمان زراعی و فیزیولوژیکی نیتروژن و کارایی مصرف آب معنی دار بود. نتایج نشان داد که آبیاری غرقاب یک ضرورت برای آبیاری برنج نیست و می توان با اجرای آبیاری با دور هر 8 روز یکبار بدون کاهش عملکرد دانه تولید مناسبی داشت. کاربرد نیتروژن به میزان 120 و 150 کیلوگرم در هکتار عملکرد یکسانی تولید نمود، بنابراین مصرف 120 کیلوگرم در هکتار نیتروژن برای رقم هیبرید برنج توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

مدیریت آبیاری ، کارایی نیتروژن ، عملکرد دانه ، برنج