یکی از شبهه های وارده در باب عصمت، آیات و
روایات متعدد مربوط به مساله سهوالنبی(ص) میباشد. برخی از علما و دانشمندان
سهو ونسیان را در حق نبی مکرم اسلام (ص) به هنگام عمل به احکام شرعی ودر امور عادی و زندگی شخصی جایز دانسته اند که در صدر آنها، مرحوم شیخ صدوق و استادش ابن ولید میباشد، اصلیترین دلایل آنان آیات و روایاتی است که در منابع شیعه و اهل سنت درباره
سهو و اشتباه پیامبر)ص( در نماز و در امور عادی و زندگی شخصی وارد شده است. در حالی که بیشتر متکلمان و دانشمندان شیعه به
عصمت پیامبران از
سهو و نسیان باور دارند این مقاله به بررسی و تحلیل آیات و
روایات مرتبط پرداخته است و ثابت گردیده برخی ازآیاتی که ظهور در صدور
سهو و نسیان پیامبر)ص( دارد در واقع تاویل و توجیه گردیده،
روایات بر دو دستهاند برخی نافی
سهو مطلقا و برخی دیگر مثبت
سهو و نسیان که از لحاظ سند دسته دوم ضعیف و غیر قابل اعتمادند و با
روایات دسته اول تعارض محتوایی پیدا می کنند. اما چون با ادله عقلی قطعی و نتیجه مدلول آیات کریمه و قرآنی مخالفاند تاب مقاومت نداشته و حسب اصول حاکمه در چنین شرایطی مردود میشوند. لذا سخن حق آن است که قول به جواز
سهو یا
اسهاء نبی مردود و پیامبر)ص( از
عصمت برخوردار میباشد