روش های فیزیکی و شیمیایی ایجاد اتصالات عرضی در غشء پلی وینیل الکل

ویژگی ذاتی آب دوستی غشاهای پلی وینیل الکل، براساس به کارگیری غشاء در فرآیند تصفیه ی آب، آنها را به پلیمرهای جالب توجهی تبدیل کرده است. مقاومت حرارتی و شیمیایی و پتانسیل بالای ضد رسوب این مواد، همراه با نفوذپذیری بالای آب، همواره مورد توجه می باشد. ظرفیت تورم (ازدیاد حجم) بالا، مستلزم اتصال عرضی مناسب پلی وینیل الکل، به منظور اطمینان از نگه داشتن آلاینده ها در آب و کاهش فشرده سازی تحت شرایط فشار است. به منظور دست یابی به این اهداف، جالش های بسیاری در پیش رو بوده و نفوذ شار، به لحاظ اقتصادی، در این میان اهمیت بسیاری دارد. مقالات ارائه شده در خصوص اتصال عرضی غشاء پلی وینیل الکل را مورد بازبینی و مرور قرار داده و عوامل واکنش بسیاری را شناسایی کرده ایم. عملیات حرارتی، در مقایسه با ایجاد تبلور انجماد و آب زدایی کاتالیز شده ی اسیدی و سایر روش های فیزیکی و شیمیایی عامل اتصال عرضی به مراتب مؤثرتری بوده و نسبت به موارد مشابه دیگر، به دلیل نقش نگهدارنده ی مناطق بلوری در مقابل پیوندهای شکننده ی استال در نقاط اتصال عرضی، از ویژگی های ضد تراکم (فشرده سازی) بهتری برخوردارند.

کلیدواژه ها:

پلی وینیل الکل ، غشاء ، اتصال عرضی ، روش های فیزیکی و شیمیایی ، مقاومت حرارتی و شیمیایی