بررسی ضریب هدایت حرارتی نانولوله های کربنی (CNTs) در نانوسیالات پایه آبی و مقایسه آن با مدل های تئوری

انتقال حرارت یکی از اساسی ترین فاکتورها در فرآیندهای صنایع شیمیایی می باشد که ضریب هدایت حرارتی مهمترین پارامتر مربوط به بهبود انتقال حرارت می باشد. در استفاده از نانو سیالات جهت انتقال حرارت نیاز به دانستن و تعیین ضریب هدایت حرارتی آن می باشد. به همین دلیل جهت تخمین هدایت حرارتی نانو سیالات تلاش هایی صورت گرفته است. عنصر پایه بعدی نانولوله کربنی می باشد. این عنصر پایه در سال 1991 در شرکت ان ایی سی کشف شد و در حقیقت لوله هایی از گرافیت است که قطر نانومتری و طول میکرومتری دارد. اگر صفحات گرافیت را پیچیده و به شکل لوله در بیاوریم، به نانولوله های کربنی می رسیم. در این مقاله ما ضریب هدایت حرارتی نانولوله های کربنی در سیال پایه آبی در سایزهای مختلف را در درصد حجمی های مختلف محاسبه کردیم و نتایج حاصله را با نتایج به دست آمده از مدل های یو و چوی، براگمن، اکسول و همیلتن و کراسر مقایسه کرده ایم ضریب انتقال حرارت سیال با افزایش درصد حجمی نانو ذره ی CNTs در همه ی یافته های تجربی و مدل تئوری افزایش پیدا کرده است. بیشترین تطابق مدل های تئوری با داده های تجربی را در درصد حجمی های پائین مشاهده نمودیم و همچنین مدل یو و چوی بهترین تطابق را با داده های تجربی Normal دارد و مدل ماکسول نیز تا حدودی هم خوانی دارد اما مدل همیلتن و کراسر و براگمن بسیار بالاتر از مقادیر تجربی هستند.

کلیدواژه ها:

انتقال حرارت ، ضریب ه دایت حرارتی ، نانوسیال ، نانو لوله های کربنی