نقش اقتصاد غیرزراعی در کاهش فقر و امرار معاش پایدار فقرای روستایی

فقر و محرومیت در بیشتر کشورها از جمله مسایل مهم برای دولت ها و به ویژه برنامه ریزان به شمار می رود و چگونگی برخورد دولت-ها با این مشکل و اینکه چه راهکاری برای حل یا کاهش آن اتخاذ می کنند از مسایل مطرح برای آنها می باشد. براساس گزارش فائو نزدیک به یک ملیارد نفر که بیشتر آنها در نواحی روستایی زندگی می کنند در فقر به سر می برند. این در حالی است که اقتصاد روستایی به طور عمده بر پایه فعالیت های کشاورزی قرار دارد. امروزه با توجه به سطح پایین فناوری های کشاورزی در روستاها، مخاطرات طبیعی بسیار همچون خشکسالی، سرمازدگی و بحران کمبود منابع آب، اقتصاد روستایی دچار چالش شده است. بنابر درآمد خانوارهای روستایی دستخوش تغییر شده و در پی آن درجه آسیب پذیری آنها نیز بالا رفته است. در این میان گسترش اقتصاد غیر زراعی در نواحی روستایی می تواند به عنوان یک راهکار مناسب در جهت کاهش فقر و امرار معاش پایدار فقرای روستایی مورد توجه قرار گیرد. در مقاله حاضر که به روش پژوهش اسنادی و مطالعه کتابخانه ای تدوین شده سعی بر این است که با تشریح مفاهیم فقر روستایی و عوامل مؤثر بر آن، به تبیین جایگاه اقتصاد غیر زراعی در کاهش فقر و امرار معاش پایدار فقرای روستایی پرداخته شود. نتایج تحقیق بیانگر آن است متنوع سازی فعالیت های اقتصادی در جوامع روستایی از طریق افزایش اشتغال نقشی مستقیم در کاهش فقر و امرار معاش پایدار فقرای روستایی دارد. همچنین به طور غیر مستقیم از طریق نقشی که در توسعه اقتصادی روستاها دارند، زمینه توسعه روستایی و کشاورزی را فراهم آورده و از این طریق نیز در کاهش فقر مؤثر هستند.

کلیدواژه ها:

فقرروستایی ، اقتصاد غیر زراعی ، توسعه روستایی ، امرار معاش پایدار