بررسی جایگاه ایران در شاخصهای سنجش محیط کسب وکار با تاکید برشاخص رقابتپذیری جهانی

محیط کسب وکارشامل نهادها مقررات و رویه های اداری مندرج درمحیط فعالیت اقتصادی است و به نوعی هزینه های غیرفنی فعالیت اقتصادی را تعیین می کند بهبود محیط کسب و کاربه معنای بهبود ورونق فضای تولیدی رقابتی و درنتیجه محرک رشداقتصادی است به گونه ای که اصلاح وبهبود محیط کسب و کارزمینه مشارکت بخش خصوصی درعرصه اقتصادوکارافرینی وارتقا سطح اشتغال و تولید را فراهم می سازد علاوه براین یک محیط کسب و کارمنساب میتواند منجر به ایجافعالیت های متکی به کارافرینی و نواوری شود دراین راستا باتوجه به شرایط اقتصاید ایران وجود رکود تورمی و نیز تحت تحریمهای بین المللی نیاز به توجه مناسب درزمینه کسب و کاربسیار احساس میشود دراین مقاله ضمن معرفی و بررسی شاخصهای محیط کسب و کار به بررسی شاخص رقبت پذیری جهانی به عنوان یک شاخص جامع که شریط داخلی وخارجی اقتصاد رادرنظر میگیرد پرداخته شده و تصویری روشن ازوضعیت حاضر محیط کسب و کارکشور ترسیم گردیدها ست ازاین منظرباوجود پیشرفت ها و اصلاحات دربرخی شاخصهای محیط کسب و کاردرمجموع وضعیت کسب و کارونیز دقرت رقابت پذیری ایران نسبتا ضعیف تشخیص داده شده است که پیشنهاداتی درجهت رفع موانع موجود و اصلاحات مورد نیز برای رسیدن به وضعیت ارمانی محیط کسب و کارکشور ارایه میشود

کلیدواژه ها:

شاخص رقابت پذیری جهانی ، رشداقتصادی ، کارآفرینی ، بهبود محیط کسب و کار ، خصوصی سازی