جایگاه معماری اقلیت در جریانات نوین معماری جهان و ایران

در معماری همچون هنر و اندیشه، گاه به گاه شاهد پیدایش جریاناتی هستیم که سیری متفاوت از جریان عمومی معماری را به نمایش می گذارند. گاه این تفاوت تا آنجاست که حتی یافتن رابطه ای میان جریان عمومی معماری و آن جریانات امری دشوار می نماید.با توجه به تفاوت معماری و حوزه های اندیشه و هنر، همچون وابستگی معماری به اقتصاد، حوزه معماری الگو هایی خاص خود را خواهد داشت. به همینسبب با بررس ی و شناخت این جریان معماری و تفاوتها، الگوهایی خاص معماری یافته خواهد شد. زندگی ما،تفکر ها،آثار ها، در خلا و فارغ از شرایط محیطی شکل نمیگیرد، چه به مقابله با آن محیط بپردازیم، چه رنگ محیط را به خود بگیریم و چه خود را بی تفاوت به آن نشان دهیم. حال در دنیایی به این آشفتگی و شکل گرفته از سطوح گوناگون آگاهی در هم تنیده، چگونه به خلق اثر و به خلق چگونه اثری میپردازیم؟ آیا همچون تکه ای چوب که هم زمان در مسیرچند جریان آب قرار گرفته و هر لحظه بسویی می رود خواهیم بود، یا به تلاش برای حضوری آگاهانه در این جریانات خواهیم پرداخت؟معمارانی که در فضای بینابین این سطوح گوناگون آگاهی، از اندیشه های مارکسیستی گرفته تا ریشه های قومی و مذهبی، رشد یافته اند، به گونه ای کهاز تعصبات دوری می کند و به گونه ای بی وطن می اندیشند، چه گونه معماری خواهند کرد؟ و به معماری چگونه خواهند نگریست؟

کلیدواژه ها:

معماری اقلیت ، بینامتنیت ، رمززدایی ، ناپایداری