بررسی تأثیر صنعت فرهنگی در معماری و شهرسازی معاصر ایران

صنعت فرهنگی به مجموعه ای از صنایع اطلاق می شود که محصولات آنها درون مایه فرهنگی و معنوی دارند، و برای غنی سازی حیات درونی وصنایع فرهنگی به صنایعی گفته می شود که خروجی های خلاق و هنری ملموس و ناملموس تولید « پالایش روح به کار می روند. بر اساس تعریف یونسکومی کنند که دارای پتانسیل تولید، ثروت و ایجاد درآمد از طریق بهره برداری از دارایی های فرهنگی و تولید خدمات و کالاهای دانش بنیان هم سنتی و هماطلاق اصطلاح صنایع فرهنگی به گستره وسیعی از فعالیتهای بشر امروز که از فعالیتهای انتشاراتی تا فعالیتهای رسانهای و فعالیتهای .» نو هستند هنری ادبیات، سینما، موسیقی، تئاتر، هنرهای تجسمی، موزه داری، طراحی مد لباس، تولید و پخت غذاهای محلی، ورزش، سرگرمی و تفریح، تا گردشگری و جهانگردی و حتی صنایع دستی را شامل میشود، که در دهههای اخیر تغییرات عمدهای در ذائقه فرهنگی مردم در کشورهای مختلف در پی داشته است.امروزه این محصولات فرهنگی مرزهای زندگی روزمره را درهم نوردیده و در سطح وسیعی وارد زندگی مردم شدهاند.در این پژوهش نگارندگان با بررسی مفهوم صنعت فرهنگی ودر آمیختن فرهنگ با وجوه تکنولوژیک مدرنیته و الکترونیک پست مدرنیته تأثیر آن را برمعماری و شهرسازی معاصر کشور، مورد بررسی قرار داده اند.نتایج این پژوهش نشان می دهد که صنعت فرهنگی در چند دهه اخیر موجب دگرگونی و تغییراتی در بین برخی جلوه های زندگی و فرهنگ جامعه ایران شده است.این پدیده تولیدات معماری معاصر ایران را تحت الشعاع قرار داده است. به طوری که گسست تاریخی روزگار معاصر از سیر تکاملی دستاوردهای پیش کسوتان معماری، موجب تولید فضایی ناخوانا در شهرهای معاصر شده است.این پدیده در معماری معاصر ایران باعث از بین رفتن هویت ملی، معماری ملی، هویت فرهنگی ونفوذ تفکر غربی در بناها و آثار معماری معاصر ما شده است و به نوعی می توان گفت موجب تهاجم فرهنگی در مسکن و ابنیه شده است.طی این روند مستمر، معماری و شهرسازی معاصر ایران در راستای باز تولید ارزش های فرهنگ غربی حرکت کرده که به موجب آن سبب ورود فرهنگ غربی به صورتی آهسته و آرام در بطن جامعه ایران شده است

کلیدواژه ها:

صنعت فرهنگ ، فرهنگ ، معماری بومی ، شهرسازی معاصر