بررسی تاثیر تحولات فناوری بر آموزش سنتی معماری در ایران

وجود آثار ارزشمند معماری گذشته ایران نشان از وجود معماران موفق و افراد جامع العلومی دارد که موفقیت آنهارا میتوان از میان جمیع عوامل، بیشتر به نظام آموزشی آنها دانست. نظام آموزش سنتی در ایران بر پایه ی رابطه ی مستقیم استاد و شاگردی بوده و منش استاد و شاگرد، رعایت اخلاق حرفه ای،آشنایی با دورنمای حرفه ای در ابتدای آموزش، آموزش اقلیم و غیره هر کدام مزایایی بودند که موجب می شدند شاگرد معمار آموزه هایش را به بهترین شکلدرک نموده و این آموزش د ر وجودش نهادینه شود. با ورود فناوری اطلاعات زبان جدیدی در اختیار دانشجویان معماری قرار گرفت و طیف وسیعی از راه حلهارا برای آنها ارئه داد، در مقابل قسمت مهمی از مزایای شیوه آموزش سنتی را با خود برد. چرا که در این سرزمین زیرساختهای لازم جهت مواجهه با موضوع جهانی شدن فراهم نبوده است. پیشنهاد این مقاله پیش بینی درسهایی جهت آموزش اخلاق حرفه ای به روش دانشگاهی، اختصاص جایگاهی جهت کشف و تعلیم زیرساختهای اجتماعی و اخلاقی حاکم بر گذشته معماری ایران در سرفصلهای دروس معماری، همراه نمودن تجربه و عمل در دانشگاهها می باشد، که البته اصلاح چنین وضعیتی در کوتاه مدت امکان پذیر نیست.

کلیدواژه ها:

استادوشاگردی ، فناوری ، آموزش سنتی ، اخلاق حرفه ای