تیپولوژی و وضعیت سایبان ها در اقلیم های چهارگانه ایران

تأمین آسایش دمایی در فضاهای زندگی انسان یکی از اهداف اصلی معماری همساز با اقلیم می باشد. ایجاد سایه خصوصاً در اقلیم های گرمسیر یکی از عوامل مؤثر در تأمین احساس آسایش است. مسأله صرفه جویی در مصرف انرژی های غیر قابل تجدید یکی از مهمترین مسائل جهان امروز است و استفاده از نیروهایطبیعی و انرژی های پاک نه تنها محیط زندگی را به فضایی آسوده تبدیل خواهد کرد بلکه در کاهش مصرف انرژی های تجدید ناپذیر نیز تأثیر فراوانی خواهدداشت. ناسازگاری بین معماری و اقلیم باعث افزایش استفاده از انرژی برای سرمایش یا گرمایش ساختمان ها می گردد و این امر هم از نظر اقتصادی و هم از نظر زیست محیطی تأثیرات منفی بر جای می گذارد. تابش مستقیم آفتاب بر جداره های شفاف ساختمان امکان گرمایش طبیعی فضاهای داخلی آن را فراهم می سازد، اما همین تابش می تواند موجب گرم شدنبیش از حد فضاهای داخلی ساختمان و استفاده از انرژی برای ایجاد سرمایش گردد؛ به همین دلیل کنترل تابش مستقیم آفتاب بر جداره های خارجی ساختمان بهویژه سطوح شفاف به لحاظ تأثیر گلخانه ای تابش آفتاب بر این سطوح، اهمیت ویژه ای دارد. اکنون که صرفه جویی در کشور ما مورد توجه قرار گرفته، استفاده از سایبان امری ضروری می باشد.در این تحقیق وضعیت سایبان از نظر مصالح، عمق، زاویه شیب و. .. در چهار پهنه اقلیمی ایران مورد بررسی قرار گرفته است؛ در هر اقلیم چند شهر که هر کدام بر روی عرض های جغرافیایی مختلف قرار داشته اند انتخاب شده و برای هر کدام از این شهرها با توجه به زوایا و عمق سایبان ها، میزان نیاز و نوع نیاز به سایبان ها در هر اقلیم بررسی شده و در انتها وضعیت سایبان های در هر چهار اقلیم با یکدیگر مقایسه شده است.

کلیدواژه ها:

آسایش دمایی ، معماری همساز با اقلیم ، سایبان ، عمق سایبان ، زاویه سایبان