اهمیت سیاستهای بهینه سازی مصرف انرژی در بخش ساختمان در ایران وسایر کشورها با رویکرد به کاهش یارانه های انرژی کشور در این بخش

در بخش ساختمان و مسکن بدون اعمال سیاستهای بهینه سازی مصرف انرژی در کشور برای تحقق اهداف قانون هدفمندی یارانه ها طی سناریوهای مختلف شیب سالیانه افزایش ارزش انرژی مصرفی ( سیاست قیمتی ) در دوره های زمانی حداکثر 10 ساله بین 45-30 درصد می باشد. در نتیجه ناگزیر به اجرای همزمان سیاستهای بهینه سازی مصرف انرژی درکنار افزایش ارزش انرژی در این بخش هستیم .در کشور آمریکا نیز با توجه به شریط موجود، این بخش طی یک برنامه زمانی 20 ساله تدوین گردیده است تا به پنجاه درصد مصرف انرژی دراین بخش برسد .در این مطالعه طی یک برنامه حداکثر 10 ساله ، در صورت ملحوظ نمودن نرخ رشد سالیانه 2.5 درصدی تولید ناخالص ملی، برای تحقق اهداف قانونی کشور، با افزایش سالیانه ارزش انرژی مصرفی به میزان 30-20 درصد ، شیب کاهش سالیانه میزان مصرف انرژی از 9.5-6.5 به 7-4.5 درصد تقلیل می یابد .اتخاذ این سیاستها در ایران مطابق سناریو های فوق علاوه بر اینکه سالیانه به طور متوسط 30-20 هزار میلیارد تومان درآمد ناشی از افزایش توان صادراتی انرژی را به همراه دارد منجر به کاهش انتشار 40 میلیون تن دی اکسید کربن به اتمسفر می گردد . مقایسه ایران با کشورهای ترکیه وبرزیل، نشان میدهد که این کشورها با شدت و سرانه مصرف انرژی تقریباً نصف و کمتر ، طی یک برنامه 10 ساله ، به ترتیب کاهش 20% و 13% شدت مصرف انرژی را در برنامه کاری خود دارند ( متوسط کاهش 2-1.3% در سال) . با یک نگاه کلی می توان دریافت در کشور ما کاهش سالیانه 7-4 درصدی میزان مصرف انرژی فراتر از هدف گذاری کشور های در حال توسعه ای چون برزیل و ترکیه است . از اینرو یک راهکار، افزایش زمان برنامه ریزی برای دسترسی به اهداف مورد نظر می باشد بطوریکه طی یک برنامه 20 ساله، با افزایش سالیانه ده درصدی ارزش انرژی و کاهش سالیانه حدود 3-2% میزان مصرف انرژی، می توان به اهداف دست یافت.از اینرو برنامه ارتقاء راندمان مصرف انرژی در بخش ساختمان با توجه به قیمت های یارانه ای حاملهای انرژی با تدوین استانداردها و برچسب انرژی مصرفی ساختمان ، لوازم خانگی و روشنایی ساختمان و الزام قانونی جهت اجراء و رعایت این مقررات در کشور توام با تشویق و آگاه سازی و کنترل بازار واردات با رویکرد ارتقاءراندمان انرژی ضروری است .