پویایی شناسی و مدیریت جمعیت خرس قهوه ای (Ursus arctos) در اکوسیستم های جنگلی

حیات وحش یکی از شاخص های زیستی اکوسیستم ها و یکی از معیارهای مهم تنوع زیستی است که حفظ آن مستلزم شناخت گونه ها، ارتباط گونه ها با یکدیگر و با زیستگاه آنها می باشد. انسان ها به طور فزاینده زیستگاه های گوشتخواران را دخل و تصرف کرده اند و به طور همزمان تلاش برای احیای جمعیت گوشتخورارن بزرگ از انقراض های گذشته تحت تاثیر نعامل متقابل با تهدیدات انسانی است. خرس قهوه ای بزرگ ترین گوشتخوار ایران محسوب می شود. این گونه در بسیاری از اکوسیستم های جنگلی و کوهستانی ایران انتشار یافته است. وجود خرس ها در اکوسیستم های جنگلی بسیار مهم است زیرا با خوردن جانورانی همچون موش ها و دیگر جوندگان، ملخ ها و مورچه ها جمعیت آن ها را کنترل می کنند از طرفی بسیاری از دانه های جنگلی تا زمانی که از معده خرس ها عبور نکند قدرت رشد و باروری نمی یابند به همین دلیل حفظ گونه ای همچون خرس به حفظ زمین های کشاورزی و جنگل ها کمک بسیار مهمی می کند. بررسی و کسب اطلاعات خرس قهوه ای به عنوان یک گونه چتر (گونه ای با گستره وسیع که حفاظت از آن منجر به حفاظت از تعداد بسیاری از گونه ها می شود) می تواند نقش مهمی در برنامه ریزی های حفاظتی داشته باشد. برای بقای گوشتخواران بزرگ در آینده ای درازمدت ما باید اجازه اشغال و سکونت مجدد در برخی از زیستگاه های قدیمی آن ها را بدهیم و این به معنی یکپارچه سازی آنها در چشم اندازهای طبیعی که انسان در آن زندگی می کند، است.

کلیدواژه ها:

خرس قهوه ای ، تهدیدات انسانی ، اکوسیستم های جنگلی ، برنامه ریزی حفاظتی