بررسی نقش صنعت گردشگری در تغییرات امنیت اجتماعی جامعه میزبان (مطالعه موردی روستای دوهزار شهر تنکابن)

امروزه امنیت اجتماعی به عنوان یک مفهوم اساسی در حوزه مطالعات جامعه شناختی مطرح بوده و از آنجایی که امنیت اجتماعی در حکم محافظی مستحکم برای اجتماعات می باشد، مورد توجه بسیاری از محققان قرار گرفته است، دست یابی و پایدارسازی امنیت اجتماعی و یا زوال و آسیب پذیرش مرهون عوامل مختلف و متعددی می باشد. امروزه با گسترش صنعت گردشگری و حضور افراد با فرهنگ و آداب و رسوم مختلف در یک منطقه و تاثیرات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی متفاوت آن بر جامعه میزبان خصوصاً تاثیری که بر امنیت اجتماعی این مناطق دارد، از اهمیت اساسی برخوردار است. موضوع اصلی مقاله حاضر بررسی نقش صنعت گردشگری در تغییرات امنیت اجتماعی جامعه میزبان می باشد. در این پژوهش با بهره گیری از یک چارچوب نظری ترکیبی به بررسی تجربی فرضیه، رابطه بین صنعت گردشگری با تغییرات امنیت اجتماعی میان ساکنان روستای دوهزار شهرستان تنکابن پرداخته شده است. روش پژوهش در این تحقیق از نوع پیمایشی – اسنادی (کتابخانه ای) بوده و برای جمع آوری داده های مورد نیاز از ابزار پرسشنامه به روش توام با مصاحبه حضوری استفاده شده است. برای سنجش پایایی ابزار پژوهش، از آلفای کرونباخ استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق نیز شامل افراد سرپرست خانوار ساکن در روستا می باشد که در زمان تحقیق (بهار و تابستان، 1391) در این روستا حضور داشته اند. جهت تعیین حجم نمونه نیز از فرمول کوکران استفاده شده است. حجم نمونه 370 نفر و شیوه ی نمونه گیری هم خوشه ای چندمرحله ای بوده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که گردشگری نقش اساسی بر امنیت اجتماعی ساکنین منطقه دارد، ورود افراد با فرهنگ ها و ارزش های مختلف در یک منطقه مشکلات فراوانی از جمله افزایش جرم و جنایت، دزدی، فحشا، از بین رفتن آرامش روحی و روانی، آسیب دیدن آداب و رسوم و فرهنگ های بومی و به روز تعارضات فرهنگی و ... را برای بومیان ساکن در محل به همراه دارد.

کلیدواژه ها:

صنعت گردشگری ، امنیت اجتماعی ، روستای دوهزار ، شاخص های عدم امنیت اجتماعی