ارزیابی نقش دریاچه های مصنوعی در توسعه گردشگری با استفاده از مدل تحلیلیSWOT نمونه موردی دریاچه چیتگر

اکنون صنعت گردشگری به عنوان صنعتی می رود تا رتبه نخست را در انواع تجارت جهانی به خود اختصاص داده و نقش ویژه ای را در اقتصاد، تعامل فرهنگ ها، گفتگوی تمدنها، برقراری تحکیم و الفت بین ملتها داشته باشد. در این میان در شهرهای بزرگ و در کلان شهرها به دلیل ازدحام جمعیت و کمبود فضاهای طبیعی به منظور تفریح و تفرج، مسئولین شهری اقدام به ایجاد جاذبه های گردشگری مصنوعی همچون پارک ها، پیست های دوچرخه سواری و اتومبیل رانی، دریاچه های مصنوعی، آبشارها و .... می کنند تا روح خسته شهرنشینان را تلطیف نمایند. در این راستا می توان به نقش جاذبه ای انسان ساخت و تاثیر آن در درآمدزایی، ایجاد اشتغال، رشد منطقه، توسعه ساختارهای زیربنایی و تاثیر آن در توسعه گردشگری توجه نمود. دریاچه چیتگر، دریاچه ای مصنوعی است که در منطقه 22 شهرداری تهران واقع شده است. استفاده از این دریاچه به منظور گردشگری و تفیح و تفرج مورد توجه پایتخت نشینان می باشد. با توجه به بررسی های انجام شده این دریاچه دارای پتانسیل های بالایی جهت توسعه و جذب گردشگر و در نتیجه توسعه پایدار منطقه و مناطق همجوار خود می باشد. لذا این مقاله برآن است تا آثار اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی گردشگری در منطقه 22 را که از پتانسیل های بالایی در این زمینه برخوردار است را به طور اجمالی توسط مدل تحلیلی SWOT مورد بررسی قرار دهد.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، توسعه پایدار ، دریاچه چیتگر