رویکردی دوباره به توریسم روستایی در توسعه پایدار روستایی

توریسم روستایی ، یکی از مفاهیم و اشکال توسعه پایدار روستایی است که در آن از منابع موجود در مناطق روستایی استفاده می شود. اینگونه توسعه، کمترین تاثیر مخرب را دارد، یا اصولا فاقد چنین تاثیراتی است و از رهگذر ارتقای بهره وری در مناطق روستایی، ایجاد اشتغال، اصلاح توزیع درآمد، حفظ محیط روستا و فرهنگ بومی، جلب مشارکت مردم بومی و محلی و ارائه شیوه های مناسب برای منطبق ساختن باور ها و ارزش های سنتی با شرایط امروزی، منافع روزافزون را نصیب مناطق روستایی می سازد.از دلایل اصلی توجه به توریسم روستایی را می توان نقش آن را در افزایش درآمد روستائیان، کاهش میزان مهاجرت های روستایی به شهرها، به روز کردن اطلاعات روستائیان، از طریق تماس با توریست ها و مواردی از این قبیل را نام برد. در مجموع چنین استنباط می شود که توریسم روستایی در افزایش درآمد خانوارهای روستایی از طریق فروش محصولات زراعی، صنایع دستی، غذاهای محلی و ...نقش بسیار مهمی را ایفا می کند و این به شرطی است که کلیه موانع و مشکلات موجود بر سر راه این صنعت از قبیل فقدان مهارت های مدیریتی، حمل و نقل، محدودیت فصل توریسم و غیره مرتفع شده و یا تقلیل یابند که این امر هم به سود کشاورزان و روستائیان، به عنوان نخستین درگیر شوندگان و هم به سود دولت ها، به عنوان حامیان می باشد. بر این اساس در این مقاله سعی می شود با بررسی منابع و اطلاعات موجود، مباحث توریسم روستایی، اهداف توریسم روستایی در توسعه پایدار و چالش های توریسم روستایی و ... مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گیرد و با ارائه پیشنهاداتی در زمینه بهبود نقش توریسم روستایی در توسعه پایدار روستایی زمینه موفقیت در اهداف کلان ملی، ضرورت ها و چالش ها و مهمتر از همه نیازمندی های جامعه در شرایط کنونی را محقق سازد. ابزار جمع آوری اطلاعات نیز روشی اسنادی و مطالعات کتابخانه ای می باشد.

کلیدواژه ها:

توریسم روستایی ، توسعه پایدار روستایی ، اهداف ، چالش ها