بررسی اثر محرک های زیستی بر عملکرد بذر بالنگوی سیاه (Lallemantia iberica)

دانه های روغنی پس از غلات، دومین ذخایر غذایی جهان را تشکیل می دهند و از لحاظ اهمیت غذایی در مقایسه با غلات می توان گفت که هیچ جانشینی ندارند. این محصولات علاوه بر دارا بودن ذخائر غنی اسید چرب، حاوی پروتئین نیز می باشند. بالنگوی سیاه با نام علمی Lallemantia iberica متعلق به خانواده نعناعیان( Lamiaceae) میباشد. این گیاه به منظور استخراج روغن مورد کشت قرار می گیرد و بذر آن نزدیک به 30% روغن خشک دارد که روغن های آن شامل اسید های چرب لینولنیک، لینولئیک، استئاریک، اولئیک و پالمیتیک می باشد. به منظور بررسی اثر محرک های زیستی بر عملکرد بالنگوی سیاه آزمایشی در سال 1390 در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 10 تیمار در 3 تکرار انجام گرفت. تیمارهای آزمایش شامل ترکیبات اسید آمینهای از فرمولاسیون تجاری آمینول فورته، کادوستیم، فسنوترن و هیومیفورته (غلظت های 0/75 و 1/5 لیتر در هکتار) و کودشیمیایی N.P.K )70 کیلوگرم در هکتار قبل از کاشت) و تیمار شاهد (بدون محلول پاشی) بود. نتایج نشان داد که کاربرد تیمارهای محرک زیستی اثر معنی داری بر عملکرد بذر داشته بطوریکه محرک های زیستی فسنوترن و کادوستیم دارای بیشترین عملکرد بودند. بیشترین عملکرد بذر مربوط به فسنوترن 1/5 لیتر در هکتار (1236 کیلوگرم) و کم ترین میانگین عملکرد بذر متعلق به تیمار شاهد (710/666 کیلوگرم) در هکتار می باشد. با استناد به نتایج حاصله محرک های زیستی می توانند جایگزین مناسبی برای کودهای شیمیایی و سنتزی باشند زیرا هم دوستدار محیط زیست بوده و همچنین باعث افزایش عملکرد خواهند شد.

کلیدواژه ها:

آمینول فورته ، بالنگوی سیاه ، فسنوترن ، کادوستیم ، هیومی فورته