روشهای برآورد منفعت اجتماعی بناهای تاریخی

بناهای تاریخی به عنوان آثار غیر منقول میراث فرهنگی جامعه، از نشانه های هویتی و سرمایههای فرهنگی جامعه هستند که تصویری از تفکر نیاکان، ارائه میکنند. این عناصر ارزشمند، به واسطه ارزشهای نهفته در آن، همچون کالای عمومی میمانند که کل جامعه از وجود آن انتفاع میبرد و هر گونه اقدامی در مورد آن، رفاه جامعه را تحت تأثیر قرار میدهد. از این رو، برآورد میزان منفعت اجتماعی بناهای تاریخی برای مدیران و برنامه- ریزان شهری حائز اهمیت میباشد. از آنجایی که منفعت اجتماعی بناهای تاریخی غالباً از ارزشهای کیفی نشأت گرفته است و ارزشگذاری و کمی کردن آن، با روشهای متداول بازار امکان پذیر نیست، این مقاله بر آن است تا روشهای برآورد منفعت اجتماعی بناهای تاریخی را شناسایی کند و مقایسهای بین روشهای متفاوت داشته باشد. بدین خاطر با استفاده از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی مروری بر ادبیات موضوع شد و نتایج حاکی از آن بود که منفعت اجتماعی بناهای تاریخی متأثر از ارزشهای استفادهای و غیر استفاده- ای است. ارزشهای استفادهای بر اساس ترجیحات آشکار شده مردم ارزشگذاری میشود و ارزشهای غیر استفادهای بر اساس میزان مطلوبیت ایجاد شده از ارزش و بر مبنای تمایل به پرداخت مردم و با استفاده از روشهای ارزیابی مشروط و انتخاب تجربی در قالب رویکرد رجحانات اظهار شده، برآورد میشود