توسعه درونی،سیاستی کارآمددرجهت نیل به توسعه پایدار

با توجه به سوابق توسعه شهری معاصر ، شهرهای ما چه در توسعه و چه حتی در افزایش قلمرو فضایی (توسعه پیرامونی) کمتر از یک فرایند برنامه ریزی شده تبعیت می کنند ، در نتیجه بسیاری از ظرفیت ها و قابلیت های مؤثر در رشد موزون و متناسب شهری از جمله سطوح میانافزای شهری و توسعه از درون ( توسعه میان افزا ) مورد توجه قرار نگرفته اند. در این پژوهش، به بررسی استفاده از مفهوم توسعه درونی ، به عنوان مفصل ارتباطی توسعه های موجود و فرا رو ، ضروری می نماید .توجه به مفاهیم و ارکان توسعه درونی در جهت به کارگیری این سیاست توسعه شهری حائز اهمیت است ، لذا می توان به رابطه ی توسعه درونی و پایداری و همچنین نقش کاتالیزور شهری را در توسعه مداوم ساختار شهرها و القاء کننده حس تداوم ساختاری در شهرها اشاره نمود.در این پژوهش به بررسی ادبیات جهانی در حوزه پایداری و همچنین توسعه درونی و تأثیر متقابلشان بر یکدیگر پرداخته ایم . بر اساس یافته های این پژوهش ، توسعه پایدار به طور فزاینده ای به یک عنصر مهم در برنامه ریزی مناطق شهری تبدیل شده است . یکی از معضلات بزرگ شهرهای معاصر ، رشد ناموزون ، گسستگی و عدم انسجام ساختاری آن هاست که حاصل رشد قطعات شهری به صورت ناپیوسته و عدم توجه به توسعه و بازیافت فضاهای درون شهری می باشد . بعد از چندین دهه مهاجرت به حومه های شهرها و بروز جنبه های منفی زندگی در حومه ها اعم از مسائل ترافیکی، اتلاف وقت و انرژی و افزایش هزینه های اقتصادی ، بروز انزواهای اجتماعی و ... ازیک طرف و مطرح شدن مسائل مربوط به پایداری و توسعه پایدار از سمت دیگر، سبب احیای مجدد تفکر بازگشت به درون به عنوان یک سیاست پذیرفته شده در حوزه طراحی شهری هستیم

کلیدواژه ها:

پایداری ، توسعه درونی ، سطوح میا افزا ، تراکم ، کاتالیزورشهری