تدوین واولویت بندی مولفه های کیفیت محیط درمحیطهای مسکونی طبقه متوسط جدیدشهری؛موردپژوهی ناحیه 4منطقه 6شهرداری تهران

مفهوم کیفیت محیط سکونت، در نخستین کنفرانس موسوم به هابیتات سازمان ملل متحد در سال ١٩٧۶ و به دنبال بروز و گسترش بحران در جنبه های مختلف زندگی شهری- اعم از زیست محیطی، اجتماعی، کالبدی و اقتصادی مطرح شد. تاکنون پژوهشگران متعددی، مؤلفه هایی جهت سنجش و ارزیابی کیفیت محیط سکونت ارائه نموده اند. کیفیت مفهومی دو وجهی است، یعنی مفهومی است « روشن و واضح » ولی درعین حال « چند پهلو » تنوعی که در تعریف کیفیت وجود دارد، از یک سو از کیفیت شیء و از سوی دیگر از ادراک سلسله مراتبی انسان سرچشمه می گیرد. از همین رو مؤلفه های تشکیل دهنده کیفیت محیط سکونت از نگاه افراد مختلف، گوناگون است و می بایست جهت سنجش و ارزیابی و در نهایت برنامه ریزی برای ارتقاء کیفیت محیط، آن ها را از منظر ساکنین استخراج نمود. طبقه متوسط جدید شهری یکی از این طبقات اجتماعی است که دارای ویژگ یهای خاص خود می باشد. مهم ترین معیارهای طبقه بندی افراد جامعه شامل نقش افراد در نظام تولید و همچنین سبک و سیاق زندگی فردی و جمعی است. در پژوهش حاضر که بر اساس هدف از نوع کاربردی و بر اساس ماهیت و روش از نوع علی و همبستگی است؛ مؤلفه های تشکیل دهنده کیفیت در محیط های مسکونی طبقه متوسط جدید شهری از منظر ساکنین ناحیه ٤ منطقه ٦ شهرداری تهران از طریق پرسشنامه- که بر مبنای شاخص ها و مؤلفه های کیفیت محیط در ادبیات نظری استخراج گردیده ابتدا از طریق آزمون همبستگی، تدوین و سپس بر اساس تحلیل رگرسیونی اولویت بندی شده است. نتایج حاصل از تحلیل ها نشان می دهد که از منظر اقشار ساکن در محدوده مطالعاتی (طبقه متوسط جدید شهری)، مؤلفه های اجتماعی- فرهنگی، بیش ترین اهمیت را در ارتباط با ارتقاء کیفیت محیط سکونت طبقه متوسط جدید شهری در محدوده مطالعاتی دارد