بناهای پایداردرایران ازمقیاس شهرتا معماری بامعرفی پارا منحصربفردترین شیوه مهندسی تقسیم آب سنتی سمنان

سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 498

فایل این مقاله در 19 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICCAU01_2309

تاریخ نمایه سازی: 29 تیر 1393

چکیده مقاله:

در گوشه و کنار این مرز و بوم پهناور که تاریخ تمدنش به وسعت تنوع اقلیمی آن است، شاهد غنای معماری بومی با تکیه بر هم سازی آن با گوناگونی آب و هوا و شرایط زیست محیطی هستیم. اعجاز معماری سنتی در به کارگیری مصالح منطقه ای و خلق تکنیک های ویژه ساخت، بهترین روش پاسخگویی به نیازهای فیزیکی، روانی و روحی انسان برای شهر و معماری اسلامی بوده است. این امر نتیجه نوع نگرش انسان سنتی به شهر و معماری آن بوده است نگرشی که جهان هستی را تجلی و ظهور و کیفیت آیینگی ذات باریتعالی می داند. امری که بی توجهی به آن نتیجه اش شهرهای بی هویت امروزی، تخریب محیط زیست و طبیعت و جنگل ها، آلودگی شهرها و... می باشد. امروزه در جریان ساخت شهرها، انسان به تدریج از طبیعت دور می شود در حالیکه در شهرهای دوره اسلامی تماس انسان با طبیعت در سلسله مراتب از واحد مسکونی تا شهر را در بر میگیرد. انسان های گذشته با شناخت در بهره گیری از قوانین طبیعت و استفاده از طبیعت مصالح توانسته بودند محیطهای قابل زیست برای انسان گذشته فراهم کنند. این هماهنگی اکولوژیکی (زیست بومی) معماری سنتی اسلامی صرفا پیامد تفکر متحولانه زیست بومی یا حتی اقتصادی به مفهوم امروزی کلمه نیست بلکه ماحصل سرشت معنویت اسلامی است. عینیت جهان بینی اسلامی در شهر دوره اسلامی خلق بناهای هماهنگ با طبیعت بوده است. حضور چهار عنصر طبیعت آب، باد، خاک و آتش در اندیشه و باور حکیمان گذشته جایگاه و اهمیت فراوانی داشته است. حضور این چهار عنصر بر سطح کره زمین که آفریدگار جهان توجه به آن را تذکری برای اهل اندیشه می داند در ابنیه های دوران اسلامی مورد الهام بوده است و با بکارگیری و بهره گیری سرشت ذاتی آن ها در جهت پایداری شهر اسلامی گام برداشته است. آنچه این مقاله بدان می پردازد تلاش در بازخوانی پایداری معماری ایرانی است که در شمار زیادی از بناهای دوره اسلامی به یادگار مانده است و هنوز بعد از گذشت سال ها پا بر جا مانده و حتی هنوز برخی از آن ها مورد استفاده قرار می گیرند، حال کم ترین وظیفه ما به عنوان نسلی که این تجارب چندین ساله را در اختیار داریم کند و کاو و شناخت درس های ارزشمند آنان و در صورت نیاز بهره گیری از آن ها در معماری امروزی در جهت تحقق پایداری خواهد بود. هم چنین در پایان از تکنیک و ابداعی منحصر به فرد، نظام توزیع تقسیم سنتی آب، این مهم ترین عنصر ساخت شهر اسلامی (سمنان) به تفصیل معرفی خواهد شد

نویسندگان

حسین مرادی نسب

دانشجوی دکتری معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات

رضا دربانیان

دانشجوی دکتری عمران سازه دانشگاه صنعتی شاهرود

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • - ا حمد ی، فر ها د، «حیا ط د ...
  • - ا حمدپنا هی، محمد، «شیو 5 سنتی تقسیم آب ...
  • مجله آبا د ی شما ر ه 138 7، 33 ...
  • محیطی»، مجله معما ر 1383، 29 ...
  • ا سلامبو لچی، انتشا ر ا ت و ز ا ...
  • پا ر سی، فر امر ز، «مقا له فضا ها ...
  • - د ربا نیا ن، جمشید، « آشنا یی با ...
  • عبد الله ز ا د 5، مهسا، «هما هنگی و ...
  • ا و لین هم ا ندیشی هنر و عنا صر ...
  • معما ریا ن، غلام حسین، «معما ر ی ایر ا ...
  • نصر، حسین، « هنر _ معنویت»، ترجمه رحیمه قا سمیا ...
  • نصر، حسین، «د ین و نظم طبیعت»، ترجمه ا نشا ...
  • صبحی، منیژ ه، «طبیعت، آب، با د، خا ک، آتش ...
  • International Conference On Civil Engineering Architecture & Urban Sustainable Development ...
  • نمایش کامل مراجع