بهره گیری ازمشارکت مردمی درحفاظت ازمحیط زیست گامی جهت نیل به توسعه پایدارشهری

ابعاد متفاوت توسعه پایدار از مفاهیم جدیدی هست که بحث روز اکثر کشورها را شامل می شود .جامعه پایدار در پی بهبود مولفه های اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی یک ناحیه می باشد، تا اعضای آن بتوانند با کیفیت بهتر به حیات بپردازند .از جمله معیارهای پایداری جوامع، میزان پایبندی آنها به مسایل زیست محیطی و حفظ منابع طبیعی در جهت توسعه جامعه می باشد ،در واقع مبتنی بر ایجاد تعادل بین محیط زیست طبیعی و انسانی است .داشتن روابط سازگارتر با طبیعت از جمله معیارهای قابل ارزیابی می باشد .در این میان بسط فرهنگ زیست محیطی در میان اقشار مختلف از جمله دغدغه های اصلی محسوب می شود .ناگفته نماند بررسی مسایل زیست محیطی از دو دیدگاه مورد توجه است :دیدگاه اول مسایل فنی می باشد که بیشتر بر عهده نهادهای مربوطه می باشد و دیدگاه دوم بحث اجتماعی موضوع می باشد که مقوله فراگیرتری است و مردم به صورت مستقیم با آن در ارتباط هستند .استفاده از منابع طبیعی به صورت هوشمندانه با در نظر گرفتن کیفیت زندگی نسل های آینده می تواند گامی در جهت توسعه پایدار شهری محسوب شود .در بستر افزایش توجهات بین المللی به محیط زیست و مسائل مربوط به کیفیت زندگی ،تلاش برای دستیابی به شکل پایدار شهری اهمیت ویژه ای یافته است .از جمله مصادیق این تلاش ها فراهم نمودن بستر لازم برای مشارکت مردمی جهت حفاظت از منابع طبیعی و محیط زیست می باشد که خود بخشی از بعد اجتماعی موضوع را شامل می شود . عصر حاضر میتواند نقطه عطف و آغاز دوباره ای باشد که در آن مشارکت مردم در فرآیند برنامه ریزی ،تصمیم گیری و آینده جامعه شهری به سمتی سوق داده شود که در آن زمینه همیاری برنامه ریزان شهر و مردم در تهیه طرح ها و برنامه ریزی های توسعه شهری فراهم آید .هدف از این مقاله ارایه راهکارهایی از جمله :کاربری زمین و طراحی شهری پایدار ،حمل و نقل پایدار شهری و ... جهت زندگی مسالمت آمیز در راستای دستیابی به اهداف توسعه پایدار است بگونه ای که تأکید بیشتر بر مشارکت مردمی در حفظ منابع طبیعی و محیط زیست می باشد. در پایان شهرکوریتیبا در برزیل و شهر سینو سنگاپور تیانجین چین به عنوان بهترین نمونه ها در برنامه ریزیهای مشارکتی مورد بحث قرار خواهد گرفت

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، توسعه پایدارشهری ، توسعه فرهنگی ، توسعه اجتماعی ، منابع طبیعی ، مشارکت مردمی