بررسی ورودی در معماری ایرانی با نگاهی برورودی های دوره صفوی،قاجار و پهلوی برای طراحی ورودی های تعریف شده در بنا

گذر زمان جبر را وارد میکند، جبری که معماران و مخاطبان را از معماری سنتی جدا و یا دور میکند . این جبر میتواند جبر اقتصادی،اجتماعی، فرهنگی، تکنولوژیک و یا سیاسی باشد . به هر حال موجودیت جبر در تمامی موارد فوق براثر گذر زمان است . هنر و معماری همیشه و در همه حال تابع اصول و ضوابط معین و شناخته شدهای است و پیوندی استوار، ثابت و ناگسستنی با فرهنگ، الگوهایرفتاری و ارزشهای جامعه دارد . به همین دلیل است که سبکهای معماری هر دوره، انعکاسی از فرهنگ و هنر آن دوره محسوب میشود، همچنانکه تغییرات در معماری با تغییراتی که در سایر عرصههای زندگی به وقوع میپیوندد متناسباست و این تغییرات لازمه معماری پویا و زنده است تا بتواند نیازهای جدید انسان را پاسخگو باشد. هدف در این مقاله بررسی میزان اهمیت طراحی ورودیدر آرامش زندگی انسان در محیط زندگیاش میباشد . آنچه در ورودی مهم استتأثیری است که این فضا میتواند بر محیط کالبدی اطراف خود داشته باشد . این که چگونه نحوه شکلگیری ورودی میتواند به خلق محیطی مطلوب و دستیابی بهاصول ارزشمند در طراحی بیانجامد، هدف این پژوهش میباشد. ورودی در معماری مفاهیم بسیاری را به دنبال خواهد داشت . مسائلی از قبیل : نحوه دسترسی، تأثیر در نمای شهری، زیبایی، امنیت، حریم، آسایش اقلیمی، آرامش محیطی، دید، دعوت کنندگی و مسئله مهم فرهنگ که تأثیرگذار و تأثیرپذیر در مفهوم ورودی می باشد . لذا هدف، طراحی ورودی یک بنا به عنوان پیش فضا با در نظر داشتن تمام مفاهیم بالا برای دستیابی به معنای مطلوبیت است

کلیدواژه ها:

ورودی ، معماری ایران ، معماری قاجار ، ورودی خانه های ایرانی