بررسی نمودهای معماری پایدار در معماری مازندران

چند دهه از مطرح شدن معماری پایدار در عرصه معماری میگذرد و مجامع بینالمللی، راهکارهای بسیار را برای تکمیل و تکامل آن ارائه نموده اند. قطعأ اصول معماری پایدار که همان حفظ انرژیهای طبیعی، کاهش استفاده ازسوختهای فسیلی و همزیستی با محیط و اقلیم است، باید مد نظر طراحان و فعالان عرصه معماری قرار گیرد. قدری تأمل در معماری پایدار و اصول آن، ما را به معماری بومی این سرزمین خواهد رساند؛ چرا که معماران اینسرزمین در اقلیمهای مختلف، توانستهاند بهترین هماهنگی را با محیط ایجاد کنند و با استفاده از محدودیتها و امکانات بستر طرح، بهترین شرایطزیستی را برای کاربران فراهم سازند. معماری مازندران یکی از نمونههای موفق معماری بومی است که چنان با ظرافت با طبیعت درآمیخته است که گویی جزئی از بستر و محیط طبیعی است. این درآمیختگی با بستر و توجه بهقابلیتها و محدودیت های آن باعث همسو شدن معماری بومی مازندران و معماری پایدار شده است. چنان که تمیز نمودن آنها از هم بسیار دشوار می- نماید.توجه به معماری بومی و شناساندن اصول نهان معماری پایدار در آن،یکی از راهکارهای مفید در جهت شناساندن معماری پایدار می باشد، چرا که توجهی دوباره را به معماری بومی معطوف خواهد نمود و از طریق آن مباحث معماری را به مباحث روز بینالملل نزدیک خواهد کرد. در این مقاله استخراج ویژگیهای نهان معماری پایدار در معماری بومی مازندران مدنظر می باشد. روش تحقیق در این پژوهش مبتنی بر مطالعات کتابخانهای و میدانیاست و رویکردی توصیفی دارد. نتایج بدست آمده از این پژوهش به روشن شدن اصول پایدار نهفته در معماری مازندران منجر خواهد شد

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، معماری بومی ، معماری مازندران ، طراحی پایدار