بررسی جنبه های مفهومی و عملکردی تزئینات در معماری اسلامی ایران - نمونه موردی:مقرنس

بی تردیدتزئینات وابسته به معماری اسلامی در ایران،یکی از پدیده های بزرگ هنری این سرزمین و حتی جهان می باشد جلوه ها و نقشینه های آن،که از گوشه و کنار این مرزو بوم قد کشیده است،ار چنانجاذبه و افسونی برخوردار است که هرگز نمی توان سهم عظیمش را در فرهنگ و تمدن اسلامی نادیده گرفت. با نگاهی به هنر های سنتی ایران در می یابیم که این آثار هم عملکردی بوده و هممفهومی)نمادین و الهی(.این جنبه های کاربردی و هنری توام رانمی توان کم اهمیت شمرد و یا خارج از حیطه هنر دانست زیرا این قبیل آثار هنری در عین حال که نیاز های روزمره را مرتفع می ساختند دیدگان و ذوق مخاطبان آن ها را نیز برای درک و فهمزیبایی پرورش می دادند.زیئنات در معماری ایرانی آیینه ای است از زیبایی الهی که با یک به هم پیوستگی هماهنگ از تناسبات عقلیاز طریق الگو هایی هندسی همچون رسمی بندی،کاربندی و مقرنس و...منعکس می گردد. در این مقاله سعی شده معرفی کوتاهی بر هنر تزیئنی مقرنس در معماری ایران صورت گرفته و نشان داده شود کهاین نوع تزیئن علاوه بر جادبه هاو رموز مفهومی و نمادین جنبه کاربردی نیز دارد. بررسی و شناخت خاستگاه هنر تزیئنی از سویی ما را با اعتقادات،فرهنگ و آداب اجتماعی و مذهبی مردم اینسرزمین آشنا نموده و از سوی دیگر زمینه ای جهت به کارگیری آگاهانه و مستمر این آرایه ها در معماری معاصر فراهم می نماید. وش بررسی در مقاله حاضر، بیشتر به روش توصیفی و تطبیقی بوده و اطلاعات آن به شیوه کتابخانه ای و میدانی صورت گرفته است.

کلیدواژه ها:

تزئینات معماری اسلامی ، مقرنس ، مفهوم و عملکرد