بررسی رفتار سازه های فضایی در عرشه پل ها با تغییرات طول اعضا

عواملی نظیر سختی عملیات ساخت و ساز، هزینه های هنگفت اجرا و زمان بر بودن آن و از همه مهمتر محدودیت های عرشه های بتنی از لحاظ طول دهانه موجب شده است که در جوامع پیشرفته استفاده از بتن به عنوان عرشه پل ها بهمرور منسوخ گشته و جای خود را به دیگر سیستم های نوین سازه ای دهد. این در حالیست که خلاء یک سیستم جایگزین به منظور کاربرد در عرشه پل ها آنچنان احساس می شد که مهندسین به فکر مصالح جدیدی افتادند که علاوهبر سبکی و سهولت اجرا، مقاومت مناسبی نیز در مقابل بارهای وارده اعم از بارهای مرده و متحرک ناشی از عبور و مروروسایل نقلیه موتوری از خود نشان داده و همچنین باعث تسریع اجرای پروژه نسبت به نمونه های ساخته شده با مصالحبتنی گردد. سازه های فضایی به علت سبکی، سهولت و سرعت اجرا، جایگزین مناسبی برای عرشه پل ها به حساب می آیند. از آنجایی که تغییرات طول اعضا می تواند در میزان خیز ناشی از بارهای مرده و متحرک تاثیرگذار باشد، بنابراین انتخاب یک طول مناسب برای هر عضو، علاوه بر تاثیر در رفتار سازه و خیز ناشی از بارهای مرده و متحرک، در کمانش هرعضو نیز تاثیر بسزایی خواهد داشت. لذا در این پژوهش با تغییرات طول اعضا، به بررسی رفتار سازه های فضایی در عرشهپل ها می پردازیم.

کلیدواژه ها:

سازه های فضایی ، عرشه پل ها ، طول اعضا ، خیز ، کمانش