بررسی عددی تأثیر مشخصات سیال حرارتی ورودی بر عملکرد سیستم تبرید جذب سطحی

این مطالعه به بررسی تأثیر دبی جرمی و دمای سیال حرارتی ورودی به بستر جاذب در مراحل گرمایش و سرمایش با هدف افزای پارامترهای عملکردی سیستم و کاهش اتلاف انرژی ورودی می پردازد. بدین منظور از مدل سازی عددی یک مبدل حرارتی که شامل لوله های فلزی و فین های صفحه ای بوده و فضای بین فین ها با کامپوزیتی از ذرات سیلیکاژل پرشده، استفاده شده است. معادلات انتقال حرارت و انتقال جرم بستر جاذب به صورت سه بعدی و همزمان با معادلات انتقال حرارت مربوط به سیال ناقل حرارت (آب)، لوه فلزی و فین ها حل شده اند. نتایج نشان می دهد ضریب عملکرد و توان تبرید مخصوص سیستم با افزایش دمای آب گرم و کاهش دمای آب سرد افزایش می یابد. بنابراین بهترین انتخاب با توجه به ماکزیمم دمای قابل بکارگیری در این نوع سیلیکاژل، دمای آب گرم ˚90C و با توج به بازه دمایی متداول آب خنک کننده، دمای ˚20C است. دبی جرمی آب سرد در تمامی دماهای آب گرم و سرد بهتر است 1/5 برابر دبی جرمی آب گرم انتخاب شود و دبی جرمی مطلوب آب گرم با کاهش دمای آن اهش می یابد.

کلیدواژه ها:

چیلر جذب سطحی ، مدل سازی عددی ، ضریب عملکرد ، توان تبرید ، سیلیکاژل