جایگاه و نقش تاریخی قوم بلوچ در امنیت ملی

موضوع تعدد و تنوع قومی (کثیرالاقوام) در متن ژئوپلتیک ایران و قرار گرفتن این اقوام در مناطق مرزی و استراتژیک چالش هایی را در قالب تهدید با فرصت برای حکومت مرکزی به ارمغان می آورد عواملی همچون تقسیمات سرزمینی مبتنی بر حکومت ملی،نابرابری ها، محرومیت ها، ایدئولوژی ها و استعمار نقش مهمی در قومی شدن جوامع داشته اند. مسئله و هدف: قوم بلوچ قوم غالب منطقه جنوب شرقی کشور می باشد که دنباله قومی آن به خارج از کشور کشیده شده و به جهت مؤلفه هایی نظیر قومیت، مذهب و دوری از مرکز کم تر در تحولات بزرگی که حداقل در سده اخیر کشور را متأثر ساخته نقش عمده ای ایفا کرده این عدم مشارکت میزان هم گرایی این قوم را با ملت ایران متأثر ساخته است. روش: در این نوشتار بر اساس روش اسنادی و کتابخانه و مطالعه منابع و اسناد مکتوب و موجود با تکیه بر منابع مکتوب در حوزه قومیت، هویت قومی، نقش قومیت ها و هویت آنها در تولید و حفظ امنیت به صورت پایدار بررسی شده است. یافته ها: یافته های این م طالعه نشان می دهد که از مهمترین عواملی که در صورت غفلت حکومت مرکزی می تواند از طرف اقوام مختلف باعث تهدید و آسیب پذیری امنیت ملی کشور مطرح شود وجود ا قوام هم آئین در کشورهای همسایه و رابطه آنها با یکدیگر و دخالت عوامل بیگانه است.

کلیدواژه ها:

قومیت ، بلوچ ، امنیت پایدار ، سیستان و بلوچستان ، ایران