بازآفرینی اصول و مبانی منظر پایدار بر اساس شعر پارسی (نمونه مورد مطالعه: اشعار سهراب سپهری)

منظر پدیده ای است که در اثر توجه به محیط با هدف مطلوب ساختن فضاهای بیرونی و محیط برای انسان هوشمند و ذی روح به کار می آید منظر موجودی است پویا که محصول تعامل انسان با محیط و عین با ذهن است این که موجودی پویا است بدین مفهوم است که ثابت نبوده و همواره در حال تغییر و دگرگونی می باشد. در این میان در معماری منظر مانند معماری ایرانی هیچ چیز بی مورد و یا فقط برای زیبایی وجود ندارد آنچه مفید و لازم است زیبا عرضه می شود و جلوه ای در کمال و جمال دارد به عنوان مثال باغ ایراین به عنوان مظهور و واسطه ای از طبیعت وحشی و بکر با محیط زیست انسان نه تنها جای امن و آسایش که در عین حال جایی آرام برای تفکر و اندیشه می باشد. تاثیرات طبیعت در همه هنرهای ایرانی به خوبی مشهود است در واقع باغبان، معمار، بافنده، نقاش، شاعر و... کار خود را با احساس عارفانه و نیز با تعقل و تخیل انام می دهند. توجه به فضاهای باز طبیعی و مظاهر آن از دیرباز در تمدن ایران شناخته شده است آیین های طبیعت مدار ایرانی، باغ های ایرانی و... نمادهای درخشان آگاهی فرهنگ شرقی از محیط و منظر بوده است. همچنین در نوشته های نظم و نثر فارسی به کرات از منظر سخن به میان آمده و تصویرسازی های بدیعی از دید و منظر در آن ها موجود است. سهراب سپهری شاعر معاصر و نوپرداز در منظومه فکری خود برای طبیعت جایگاه وسیع و ویژه ای قائل است او طبیعت را جدا از محیط انسانی نمی داند بلکه جزیی از انسان و همراه او به شمار می آورد و طبیعت و اجزای آن را موجود زنده ای می داند که با پویایی تمام با ما سخن می گوید. او از شهر و ازدحام و ساختمان های سیمانی آن بیزار است و همه را به بازگشت به طبیعت دعوت می کند او می خواهد دوگانگی میان انسان و طبیعت از میان برود از برخورد خشن انسان با طبعیت رنجور است و انسان را به نگهداری از آن فرا می خواند. در این پژوهش سعی بر این است که به بازافرینی منظر پایدار و طبیعت زیبا و کارآ در اشعار شاعر طبیعت گرای امروز سهراب سپهری بپردازیم، باشد که چراغ راهی برای طراحی باغی منطبق بر الگوی منظر پایدار گردد.

کلیدواژه ها:

معماری منظر ، منظر پایدار ، باغ ایرانی ، سهراب سپهری