توسعه هنر گره چینی از الگوهایی ثابت به فرم هایی متغیر و واکنش دهنده

استفاده از عناصر معماری گذشته در معماریا مروزی می تواند به آن رنگ و بویی از اصالت ببخشد و گامی موثر در راستای هویت بخشی به چهره ساختمان باشد اما در بیشتر مواقع فرم گذشته، همانگونه که بوده و بدون هیچ تغییر خردمندانه ای در معماری امروزی تکرار می شود و به متاسفانه طراح به بزک کاری ساختمان با عناصر گذشته روی می آورد نتیجه اش این است که نه تنها هویتی را به دست نمی آوریم بلکه با این کار فریاد بی هویتی و بی دانشی سر می دهیم چرا که این سوال مطرح می شود که این عناصر همه متعلق به معماری گذشته اند پس نقشم عمار امروزی چیست؟ جدای از این در معماریا مروز برخوردی تزیینی با عناصر گذشته می شود یعنی بود و نبود عناصر معماری گذشته در ساختمان در چهارچوب کلی طرح تاثیری نداشته و آن عناصر طراحی نشده روی بدنه چسبانده می شوند هنر گره چینی همواره از عناصری بوده که به معماری ایرانی گره خورده با آن اخت شده است و به خاطرظرافت و زیبایی که دارد هرگز کهنه نشده و در معماری امروز هم شاهد استفاده از آن هستیم اما با این عنصره م همان برخورد قبل را مشاهده می کنیم و مدت زیادی است بدون کوچکترین تغییری همان الگوهای قدیمی را کپی می کنیم و به هیچ وجه دست به طراحی آنها نمی زنیم این پژوهش سعی دارد روش جدید طراحی گره را پیش روی طراحان قرار دهد و همچنین با الگوریتمیک طراحی کردن آنها عملکرد دیگری ضمن آرایه بودن آن به گره به آن ببخشد به عبارت دیگر ضمن ایجاد هویت می تواند عملکردهای دیگری نیز داشته باشد مانند پوسته هایه وشمند و حساس به اقلیم و بستر

کلیدواژه ها:

گره چینی ، دیجیتال ، پارامتریک ، زمینه ، الگوریتم ، الگو ، ریاضیات ، هویت