تحلیلی بر ویژگی های محلی سکونتگاه غیررسمی محله آبکوه مشهد با رویکرد توانمند سازی
محل انتشار: اولین همایش ملی معماری، عمران و محیط زیست شهری
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 566
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ARCHITECTURE01_089
تاریخ نمایه سازی: 25 تیر 1393
چکیده مقاله:
شهر مشهد با دو و نیم میلیون نفر جمعیت به عنوان دومین کلان شهر کشور در حال حاضر میزبان 820 هزار نفر حاشیه نشین است که در شصت هسته جمعیتی به وسعت سه هزار و دویست هکتار به صورت غیرمجاز زندگی می کنند. در این مقاله برخلاف تصورت دهه 1970 با نگاهی امروزی سعی بر آن است که اسکان غیررسمی و ساکنین این گونه سکونتگاه ها به عنوان واقعیتی اجتماعی پذیرفته و به رسمیت شناخته شوند و شهروند تلقی گردند لذا عدالت اجتماعی حکم می کند که این اقشار در کنار سایر اقشار جامعه مورد توجه قرار گیرند در این مقاله به روش پرسشنامه ای به بررسی خصوصیات کالبدی اقتصادی و اجتماعی سکونتگاه بافت آبکوه و آسیب شناسی آن پرداخته و سپس با رویکرد توانمند سازی به بهبود و ارتقاء محیطی ساکنین سکونتگاه ها مورد مطالعه خواهیم پرداخت بنابراین در ابتدا به بررسی خصوصیات کالبدی، اقتصادی و اجتماعی سکونتگاه سعدی / مشهد و آسیب شناسی آن پرداخته و سپس با ضرورت تهیه طرح با رویکرد توانمند سازی و با اتکاء بر سرمایه های انسانی و اجتماعی درونی این بافت و بالفعل نمودن آنها و نه فقط تهیه طرح با دیده کالبدی، به بهبود و ارتقاء محیطی ساکنین سکونتگاه مورد مطالعه خواهیم پرداخت
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سید علی حسین پور
دانشجوی دکتری برنامه ریزی شهری دانشگاه فردوسی مشهد
شکیبا اصغرنژاد مقدم
دانشجوی کارشناسی شهرسازی دانشگاه بینالود مشهد
درسا اورعی
دانشجوی کارشناسی شهرسازی دانشگاه بینالود
زهرا غلامی
دانشجوی کارشناسی شهرسازی دانشگاه بینالود مشهد