شناسایی عوامل اقتصادی و اجتماعی توسعه مدیریت مشارکتی آبیاری و ارائه راهکارهای لازم؛مطالعه موردی شبکه آبیاری دشت میاندربند کرمانشاه

بخش کشاورزی، 70 درصد آب های استحصالی جهان را مصرف می نماید. این رقم در کشورهای در حال توسعه ، 85 درصد و در ایران 93 درصد است. منابع آب در اغلب نقاط جهان و ایران، با بیشترین بحران مواجه است و استفاده بهینه و پایدار از آن ضروری می باشد. 8/1 میلیون هکتار از اراضی آبی کشور تحت پوشش شبکه های آبیاری و زهکشی قرار دارد و عموما اهداف آنها حاصل نشده است و عملکردشان اغلب رضایت بخش نیست. دلیل اصلی این ضعف و ناکارآمدی شبکه های آبیاری را باید در جنبه های مدیریتی و اجتماعی و عدم تعلق خاطر کشاورزان به شبکه ها جستجو کرد. این مطالعه در سال 1391 انجام شد و طی آن ، عوامل اقتصادی و اجتماعی موثر بر توسعه پایدار مدیریت مشارکتی آبیاری میاندربند شناسایی و تحلیل شده است. جامعه آبیاری تحقیق 807نفر بوده و حجم نمونه 81 نفر تعیین گردید. نتایج نشان می دهد اصلی ترین عامل اقتصادی و اجتماعی موثر بر توسعه مدیریت مشارکتی آبیاری در این شبکه به ترتیب کاهش هزینه های مالی بهره برداری و نگهداری شبکه با ضریب تغییرات 0/109 و تصمیم گیری در شرکت های تعاونی آب بران بر اسا نظر جمعی اعضا با ضریب تغییرات 0/113 می باشد. بر اساس نتایج تحقیق راهکارهای عملیاتی لازم ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

میاندربند ، مدیریت مشارکتی آبیاری ، بهره بهرداری ، شبکه آبیاری ، عوامل اقتصادی ، عوامل اجتماعی