مقایسه کاربرد روشهای ژئواستاتیستیک در پهنه بندی شدت های خشکسالی (با نگرشی ویژه به استان فارس)

خشکسالی پدیده ای آرام و خزنده است که معمولا با کاهش بارندگی و رطوبت نسبی ، همچنین افزایش درجه حرارت و سرعت باد همراه است. در دهه های اخیر در میان حوادث طبیعی که جوامع انسانی را تحت تاثیر قرار داده اند تعداد و فراوانی این پدیده بیش از سایر حوادث بوده است. لذا اگاهی از وضعیت خشکسالی با پیش بینی و پهنه بندی شدت های خشکسالی می تواند خطر زیان های ناشی از این پدیده را تا حد شایان توجهی کاهش دهد. هدف از انجام این پژوهش ارزیابی دقت روش های ژئواستاتیستیکی کریجینگ معمولی و کریجینگ عام و روش معین عکس فاصله در پهنه بندی و تهیه نقشه های خشکسالی روی داده در استان فارس در سال 1389 بر اسا دو شاخص ناهنجاری بارندگی (RAI) و شاخص دهک بارش (DPI) می باشد. نتایج این تحقیق نشان داد که در پهنه بندی خشکسالی بر اساس شاخص DPI، روش کریجینگ معمولی و در مورد شاخص RAI، روش عکس فاصله دارای نتایج بهتری نسبت به سایر روش های درون یابی می باشند. همچنین با توجه به نقشه های رسم شده بر اساس دو شاخص RAI و DPI به ترتیب 60/91 و 51/05 درصد از مساحت استان در سال 1389 درگیر خشکسالی بوده است.

کلیدواژه ها:

خشکسالی ، ژئواستاتیستیک ، کریجینگ ، ناهنجاری بارش ، دهک بارش ، فارس