مفهوم تعادل ، آستانه های بحرانی و مخاطرات محیطی درسیستم های ژئومورفولوژی و جایگاه آن در پایداری محیط

یکی از موضوعات محوری در ژئومورفولوژی سیستمی شناسایی روند تغییرات در اشکال سطح زمین و ژئوسیستم ها است. در ژئومورفولوژی سیستمی تلاش بر این است تا تعادل ژئومورفیک یا سطح پایداری ژئوسیستم ها، مرز تغییرات ، ناپایداری و نی ز پیش بینی واکنش فرم ها و فرایندهای سطح زمین در برابر متغیرهای محیطی مورد مطالعه قرارگیرد. این نوشتار بر آن است در چارچوب دیدگاه ژئومورفولوژی سیستمی، پارادایم های تعادل ، آستانه ها و مخاطرات محیطی مبتنی بر منابع کتابخانه ای را مورد بررسی قرار ده د. اساساهدف از این چنین مطالعات ، کاربردی نمودن و جهت دهی مطالعات ژئومورفیک و ژئوسیستم ها به پایدار ی و مدیریت محیط قلمداد می شود. نتایج نشان داد سیستم های ژئومورفیک هر کدام در مراحل مختلفی از روند تغییرات محیطی و تکامل خود شرایط پایداری و ناپایداری هایی تحت شرایط فرایندهای بیرونی و درونی قرار می گیرند. به طوری که شناخت سطح تعادل(به عنوان شرایط پایداری عناصر ژئوسیستم)، حدآستانه ها(به عنوان مرز تغییرات فرایندهای حاکم برژئوسیستم ها و مرزهشداردهی) و بحران های محیطی(به عنوا ن زمانناسازگاری سیستم های طبیعی و انسانی)، می تواند روند تغییرات ژئوسیستم ها را مدیریت نمود. زیرا سیستم های ژئومورفیک مانند سیستم های دریاچه ای، ساحلی و... شرایطی از قبیل تعادل و پایداری محیطی ، آستانه های بحرانی، مخاطرات محیطی و بلایا را در صورت عدم برقراری سطوح تعادل در پیش خواهند داشت و ضروری است شاخص های موثر در شناسایی هر کدام از مراحل تغییرات ژئوسیستم ها شناسایی و مورد مطالعه قرار گیرد

کلیدواژه ها:

تعادل ، آستانه های بحرانی ، مخاطرات محیطی ، تغییرات محیطی ، سیستم های ژئومورفیک