مناسب ترین روش آماربرداری برای تعیین تنوع درختی در جنگل های زاگرس شمالی

تخریب جنگل های زاگرس سبب می شود که اهمیت حفظ، نگهداری و احیاء آن ها بیشتر شود. به منظور تعیین تنوع درختی در جنگل های زاگرس شمالی روش های نمونه برداری با قطعات نمونه مستطیلی به ابعاد 50×20 متر، خط نمونه 100 متری و 50 متری و روش مربعی با ابعاد 10×10 متر، 15×15 متر، 20×20 متر و 40×40 متر جهت مطالعه ی پارامترهای درخت (تعداد در هکتار و درصد تاج پوشش) انتخاب و مورد مقایسه قرار گرفت. بدین منظور قسمتی از جنگل بلکه به مساحت 40 هکتار در قطعات نمونه یک هکتاری مورد آماربرداری صددرصد قرار گرفت. از معیار T ×%E2 جهت تعیین مناسب ترین روش نمونه برداری استفاده گردید. برای مقایسه روش های مربعی جهت تعیین حداقل سطحی که بیشترین مقدار تنوع را نشان دهد، شاخص های تنوع سیمپسون و شانون- وینر و شاخص های غنای مارگالف و منهنیک محاسبه گردید. نتایج نشان داد که روش مربعی40×40 متر دارای حداکثر دقت و حداقل خطای آماربرداری بود. همچنین روش های مربعی با مساحت 40×40 متر و 20×20 متر مناسب ترین روش ها جهت تعیین تراکم و تاج پوشش برای تنوع درختی بودند. براساس نتایج مقایسه ی شاخص های تنوع و غنا، روش مربعی 40×40 متر بیشترین مقدار میانگین شاخص ها را داشت. بنابر پیشنهاد نویسندگان، روش مربعی با مساحت 40×40 متر و 20×20 متر مناسب ترین روش جهت مطالعه ی تنوع درختی برای تراکم و تاج پوشش درختان در جنگل های زاگرس شمالی است.

کلیدواژه ها:

تنوع گونه ای ، آماربرداری ، تعداد در هکتار و درصد تاج پوشش ، جنگل های زاگرس شمالی ، معیار T ×%E2