بررسی پتانسیل نفت زایی سازندهای کژدمی، پابده و گدوان در یکی از میادین نفتی جنوب غرب ایران

در این مطالعه سنگ های منشاء احتمالی پابده، گدوان و کژدمی یکی از میادین نفتی جنوب غرب ایران مورد بررسی قرار گرفت. داده های حاصل از آنالیز راک ایول6 نشان می دهد که سازند کژدمی با مقادیر بالای TOC و Tmax دارای پنانسیل هیدروکربن زایی می باشد. از طرفی سازند پابده و گدوان به دلیل Tmax پایین، پنانسیل نفت زایی ضعیفی دارند. دیاگرام ون کرولن ترسیم شده برای نمونه های مورد مطالعه نشان می دهد که سازند کژدمی با کروژن نوعII، سازند پابده با کروژن نوع III و نهایتاً سازند گدوان با کروژن نوعIII و مخلوط III-II مشخص می گردند. همچنین ترسیم نمودار جونز مشخص نمود که سازند کژدمی تلفیقی از سه رخساره (BC، B وC) را داراست که تغییرات متوالی سطح آب دریا در زمان نهشتگی این سازند رانشان می دهد. محیط رسوبی نمونه های پابده و گدوان و محدوده ی (C و CD) قرار گرفته است. نمودار تغییرات S1+S2 در برابر TOC نشان می دهد که سازند کژدمی دارای TOC بین 1/17 تا 4/73 درصد بوده ولهذا پتانسیل هیدروکربن زایی آن، «خوب» تا «بسیار خوب» ارزیابی شده در حالیکه سازند پابده دارای کل کربن آلی بین 0/5 تا 1/15 درصد و دارای پتایسیل «خوب» تا «ضعیف» می باشد. سازند گدوان نسبت به سازندهای قبلی گستره وسیعی از پتانسیل هیدرو کربنی را نشان می دهد. بر طبق این نمودار ، TOC سازند گدوان بین 0/49 تا 10 درصد و در محدوده ی «خیلی خوب» تا «ضعیف» قرار می گیرد. نمودار اسمیت نیز حاکی از آن است که تمامی نمونه های مورد مطالعه در عمقی قرار گرفته اند که توانایی تولید نفت را دارند و در نهایت می توان نتیجه گرفت به طور کلی سازند کژدمی دارای پنانسیل هیدرو کربوری بسیار بالا می باشد و با توجه به نمودار شاخص تولید در مقابل Tmax سازند کژدمی به نفت زایی رسیده و پیشنهاد می شود چاه های جدید حفاری در نقاطی که این سازند به بلوغ کافی رسیده است، حفر گردد.

کلیدواژه ها:

پتانسیل هیدروکربن زایی ، پیرولیز راک ایول 6 ، سازند کژدمی