آسیب شناسی تعاملان معماران و مهندسان سازه در آموزش آکادمیک معماری معاصر

انقلاب صنعتی به عنوان رویدادی بزرگ در دوران معاصر غرب و پدیده های ناشی از آن سبب تقسیم وظایف معمار و شکل گیری حرفه جدید مهندسی سازه شد و دامته این تغییرات تا ایران نیز کشیده شد به دنبال آن فضا، شاره و دیگر اجزای معماری از هم تفکیک شدند این انفصال آثار، نتایج نامناسبی را به همراه دارد و لزوم ایجاد تعادل بین معماری و سازه را در پی خواهد داشت که این تعادل در گروه ایجاد تعامل بین معماران و مهندسان سازه می باشد، جدایی تئوری و عمل باعث به وجود امدن مشکلات بسیاری در معماری معاصر گردیده است. در این مقاله سعی شده است پس از بیان پیشینه آموزش معماری و سازه در دانشگاه های ایران به بررسی علل ایجاد جدایی میان سازه و معماری بپردازد و ضرورت ایجاد تعامل میان معماران و مهندسان سازه را در جهت بهبود معمار معاصر ایران بیان کند. آنگاه با ذکر مشکلات موجود در آموزش و بحث و گفتگو با استادان رشته معماری و مهندسان سازه به جمع بندی مطالب فوق الذکر و ارائه راهکار مناسب در جهت بهبود وضعیت اموزش آکادمیک و ایجاد تعامل میان مهندسان سازه و معماران پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

آموزش اکادمیک ، مهندس سازه ، معمار ، معماری معاصر