باززنده سازی عرصه های طبیعی بلااستفاده در شهرها گامی به سوی توسعه پایدار

طی سی سال پایانی قرن بیستم ارتباط شهر و محیط طبیعی از منظر فشارهایی که توسعه جوامع انسانی به محیط طبیعی وارد آورده، دگرگون شده است. بستر طبیعی در شهرها با سرعت سرسام آوری تبدیل به عرصه های مصنوع و ساخته دست بشر گشته اند. از اندک عرصه های طبیعی به جا مانده در شهرها، برخی به حال خود رها شده ، مامنی برای تجمع بزهکاران و بستر رشد رفتارهای نابهنجار در محدوده فضای شهری و برخی دیگر نیز در جهت منافع شخصی و سوء استفاده از عناصر طبیعی موجود به شدت تخریب شده اند. در این مقاله که اطلاعات آن به روش کتابخانه ای و در پاره ای موارد میدانی جمع آوری گشته و به روش توصیفی- تحلیلی تجزیه و تحلیل شده، سعی بر آن است تا با تکیه بر اصول معماری پایدار علاوه بر ذکر اهمیت عرصه های طبیعی بلااستفاده در دل شهرها راهکارهایی به منظور باز زنده سازی این فضاها در جهت نیل به توسعه پایدار شهری ارائه گردد.

کلیدواژه ها:

عرصه های طبیعی بلا استفاده ، فضای شهری ، توسعه پایدار