بادگیر؛ عنصری اقلیمی، در جهت معماری همگام با توسعه پایدار

در دنیای امروز صرفه جویی در مصرف انرژی های فسیلی ، توسعه پایدار و توجه به محیط زیست یکی از مباحث بسیار مهم در سطح بین المللی است. حفظ منابع انرژی و جلوگیری از الودگی محیط زیستف معماران و شهرسازان را ملزم به رعایت الگوهای خاصی کرده است. با افزایش جمعیت این نگرانی بیشتر می شود و این امر باعث پیدایش مسئله ای نو در معماری با نام معماری پایدار شده است که دلالت بر معماری متعامل با اقلیم دارد که همان توسعه پایدار است. توسعه پایدار به مفهوم تداوم و ماندگاری انرژی و منابع تا دورانی نامعلوم برای نسل آینده است. معماری سنتی ایران همواره در تمامی سطوح ، معماری متعامل با اقلیم و جوابگوی نیازهای آسایشی ساکنین بوده است. و بسیاری از مفاهیم نو در توسعه پایدار را در خود داشته است. در این مقاله سعی می شود با مطالعه در مورد بادگیر در معماری سنتی، از نظر پایداری و توجه به نکات مثبت و قابل تطبیق آن فرصتی ایجاد شود در بکار بستن آنها در شیوه زندگی و ساخت و ساز امروزی در راستای فراگیری هرچه بیشتر توسعه پایدار.

کلیدواژه ها:

بادگیر ، توسعه پایدار ، تهویه مطبوع ، اقلیم ، معماری سنتی ایران