بررسی ارتباط الگوی مصرف میان وعده و نزدیک بینی در کودکان شهر اسلامشهر-تهران

هدف: برخی مطالعات نشان دادند که کودکان نزدیک بین چاق هستند. از آنجا که میان وعده ها به عنوان تامین کننده بخش عمده ای از انرژی روزانه کودکان هستند. لذا مطالعه ای جهت بررسی الگوی مصرف میان وعده در گروهی از کودکان نزدیک بین شهر اسلامشهر انجام شد. روش پژوهش: اطلاعات تغذیه ای 169 کودک نزدیک بین بین 7 تا 9 ساله با 189 کودک سالم که نزدیک بینی نداشتند مقایسه شد. داده های دریافت غذایی با استفاده از یک پرسشنامه نیمه کمی بسامد خوراک 67 آیتمی و یادآمد خوراک 24 ساعته جمع آوری گردید. اطلاعات تن سنجی نیز جمع آوری گردید. جهت آنالیز داده ها از نرم افزار SPSS و آزمون t-test استفاده شد. نتایج و بحث: میانگین وزن، قد و نمایه توده بدن کودکان به ترتیب 8/1 ±31/6 کیلوگرم، 7/5 ±132/3 سانتیمتر و 3/2 ±17/8 کیلوگرم بر مترمربع بود. 54/5% از کودکان مورد و 45% از کودکان شاهد چاق بودند. کودکان نزدیک بین بسیاری از ترکیبات غذایی که در میان وعده ها خورده می شود در مقایسه با کودکان شاهد، بیشتر مصرف می کردند. اختلاف معنی داری برای دریافت برنج، ماکارونی، چیپس، پفک، خشکبار، میوه، قند، شکر، عسل و مربا در میان دو گروه مورد و شاهد دیده شد (0/05>p) . هیچ اختلافی در مصرف نان، غذاهای آماده، شیرنی و دسرها، آبمیوه و لبنیات و بستنی در میان کودکان دو گروه دیده نشد. نتیجه گیری کلی: افراد نزدیک بین در مقایسه با گروه شاهد میان وعده های بیشتری از ترکیبات غذایی با کالری بالاتری مصرف می کردند.

کلیدواژه ها:

کودکان ، نزدیک بینی ، میان وعده ، پرسش نامه بسامد خوراک ، یادآمد خوراک 24 ساعته