بررسی تأثیر توسعه پایدار بر باهمستان های دوستدار کودک برای ارتقاء سلامت جسمی و روانی کودکان (نمونه موردی: زنجان)

توجه به کودکان و نیازهای اجتماعی آنان در بافت شهرها و محله ها یکی از مهمترین مسائل پیش روی جامعه امروز می باشد. گسترش پدیده شهر نشینی و زندگی کلانشهری باعث بهم ریختگی بصری و فقدان کالبد مناسب در بافتها و سلامت روانی و اجتماعی کودکان شده است. هدف مقاله دست یابی به معیارها و ضوابط توسعه پایدار شهری جهت طراحی باهمستانهای دوستدار کودک برای ارتقاء سلامت جسمی- روانی کودکان می باشد. روش تحیق توصیفی تحلیلی و مبتنی بر مطالعات اسنادی و کتابخانه ای و بررسی های میدانی است و تجزیه تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS صورت گرفته است و جامعه آماری 10352 نفر برآورد شد. ن تایج حاصل از پژوهش نشانگر این مطلب است که بیترین تأکید با همستانهای دوستدار کودک برای رسیدن به توسعه پایدار با رویکرد بررسی نیاز سنجی کودکان طراحی می شود و برای طراحی مکانهای مورد نیاز کودکان از مشارکت کودکان بهره می گیرد. تأثیر باهمستانهای دوستدار کودک در محلات مسکونی موجب می شود کودکان این احساس را داشته باشند: 1-که جزئی از محله هستند. 2-احساس مفید بودن و سودمندی ک رده و توانایی آنها برای مشارکت واقعی در محله تقویت می گردد.3-محله را متعلق به خود دانسته و در آن احساس آسایش، امنیت، راحتی می کنند. 4-شبکه های زیادی از ارتباطات متقابل میان افراد شکل می گیرد.

کلیدواژه ها:

کودک ، محله ، باهمستان ، توسعه پایدار ، سلامت جسمی- روانی