تدوین الگوهای مسکن دزفول با رویکردی به بازخوانی ارزش های پایدار در معماری بومی

معماری بومی ایران یک معماری کامل وبرگرفته ازفرهنگ و سنت مردم و حدود نیم قرن است که در کشورما مطرح شده و مورد توجه قرار گرفته است، نگاهی گذرا به معماری بومی مناطق مختلف ایران، حکایت از شناخت خصوصیات محیطی، به خصوص اقلیمی پهنه های متوع ایران، چاره اندیشی هوشمندانه نیاکان ما برای ا ستفاده هرچه بیشتر از مواهب طبیعی و مقابله با مشکلات و ناهنجاری های اقلیمی- محیطی آن دارد. معماری بومی بافت قدیم دزفول، شهری که واجد ارزش، هویت معماری و شهرسازی و از نقاط شاخص معاری ایران می باشد دقیقاً منطبق با شرایط محیطی و اقلیمی بوده و دارای هویت خاص منطقه خود می باشد. بنابراین شناخت این معماری و راه کارهای بومی آن زمینه ارزشمندی برای استفاده از آنها در فضاهای جدید ایجاد می کند. در این تحقیق معرفی و شناخت ارزش ها و کیفیت های کالبدی به کار رفته در معماری بومی دزفول با هدف کاربرد این راه کارهای اقلیمی- کالبدی جهت طراحی معماری در این منطقه مطرح می شود. در این راستا نمونه های با ارزشی از معماری مسکونی دزفول به عنوان مجموعه ای با هویت و با سابقه تاریخی طولانی در حاشیه رودخانه دز انتخاب، معرفی و تحلیل شده پس از بررسی، مقایسه و تحلیل ویزگی های آنها راه کارهای اقلیمی- بومی مناسب جهت طراحی پایدار ارائه شده است. از همین رو برای ایجاد شالوده ایی انسجام بخش به این تحقیق روش تحلیلی- توصیفی خواهد بود و در قالب مطالعات تطبیقی به بررسی دقیق پرداخته خواهد شد. نتیجه حاصله از این تحقیق جهت بکارگیری مجدد از الگوهای مسکن با توجه به نیازهای امروزی در معماری معاصر به دلیل حفظ هویت معماری بومی دزفول در نسل های آتی خواهد بود.

کلیدواژه ها:

الگوی مسکن ، معماری بومی ، سنت ، معماری پایدار ، دزفول