بررسی رابطه توزیع خدمات شهری با توسعه پایدار شهری؛ نمونه موردی: بررسی و رتبه بندی درجه توسعه یافتگی خدمات شهری شهرستان های استان گلستان با استفاده از تصمیم گیری چندمعیاره

با ورود به هزاره سوم تقریباً نیمی از جمعیت جهان در نواحی شهری ساکن خواهند بود، یعنی جاهایی که بیشترین منابع را مصرف و بیشترین ضایعات و آلودگی ها را تولید می کنند. الگوهای موجود توسعه شهری و فعالیت های انسانی منجر به برهم خوردن نظم زیست محیطی شده است و بقایای نسل بشر و پایداری زندگی روی کره زمین را با تهدیدات جدی روبرو ساخته است. همچنین تمرکز نامعقول و نامتناسب در عرصه های زیستی، توسعه اقتصادی- اجتماعی نابرابر نواحی جغرافیایی را در پی خواهد داشت. موضوعی که بازتاب آن را در چشم انداز جغرافیایی شهرها و رشد ناهمگون آنها نیز می توان یافت که در بسیاری موارد در حال افزایش است. از ان جایی که یکی از اهداف توسعه پایدار، عدالت اجتماعی است و توزیع متناسب و بهینه خدمات شهری با توجه به جمعیت مورد نظر، یکی از راه های رسیدن به عدالت اجتماعی می باشد. بنابراین نخستین گام برای حل مشکلات ناشی از این عدم تعادل، شناخت دقیق و همه جانبه امکانات و توانایی های وضع موجود مناطق بویژه از نظر سطح توسعه و برخورداری است. بدین منظور پژوهش حاضر در پی ارزیابی درجه توسعه یافتگی شهرستان های استان گلستان از نظر خدمات شهری با توجه به اطلاعات سال 1389 است. روش تحقیق در این مقاله توصیفی- تحلیلی است. در زمینه جمع آوری اطلاعات مورد نیاز از روش کتابخانه ای استفاده شده است. به منظور تعیین درجه توسعه یافتگی شهرستان های استان گلستان، با استفاده از روش تاپسیس به محاسبه سطح توسعه یافتگی 25 شهرستان استان گلستان از لحاظ هشت شاخص خدمات شهری به همراه شاخص جمعیت برگرفته از اطلاعات سالنامه آماری استان گ لستان در سال 1389 بدست آمده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که بین 25 شهرستان استان گلستان از لحاظ درجه توسعه یافتگی هشت شاخص خدمات شهری تفاوت وجود دارد. به این معنا که سه شهرستان گرگان، گنبد کاووس و بندر ترکمن رتبه های اول را به خود اختصاص دادند و دلند، سرخنکلاته و انبار الوم به ترتیب رتبه های 22، 23 و 24 را به خود اختصاص دادند.

کلیدواژه ها:

تکنیک تاپسیس ، خدمات شهری ، استان گلستان ، نابرابری ناحیه ای