سنجش کیفیت محیط شهری با تأکید بر بافت فرسوده (نمونه موردی: محله سراب)

بافت های فرسوده، زمانی احیا می شوند که زمینه های رشد م داوم آنها فراهم شود و قدرت خودترمیمی به آنها بازگردد. این مهم، از طریق توجه به تمامی ابعاد فرسودگی و آسیب شناسی بافت در تمام این زمینه هاست. در این میان، توجه به کیفیت های محیطی این گونه بافت ها و ارتقاء این کیفیات، از رویکردهایی است که نباید از آن غافل بود. در این پژوهش، تلاش بر آن بود که به مدلی برای سنجش شاخصه های کیفیت محیط دست یافته شود که به کمک آن بتوان شاخصه های کیفی محیط های شهری به طور عام و بافت های فرسوده به طور خاص را سنجید. این مدلف حاصل تحلیل و جمع بندی نظریات ا ندیشمندان مختلف در این باب است و علاوه بر سنجش کیفی فضا، میتواند اقدامات لازم برای ارتقاء هر یک از شاخصه های کیفی فضاهای شهری را به تفکیک، تبیین نماید. از این مدل برای رازیابی سنجش کیفیت محیط شهری در بافت فرسوده محله سراب نیز استفاده گردید. مبنای سنجش کیفیت محیط در محله سراب، معیار رضایت مندی از شاخص های کیفیت محیط شهری از دیدگاه ساکنان است. روش شناسی سنجش کیفیت محیط بر مبنای روش های تصمیم گیری چندمعیاره قرار گرفته و مدل استفاده شده نیز بر مبنای تجربیات موجود و مطالعه موردی محله سراب شکل گرفته است. بر اساس یافته های به دست آمده از تحقیق حاضر، کیفیت محیط شهری محله سراب از دیدگاه ساکنان در سطح پائینی قرار دارد.

کلیدواژه ها:

کیفیت ، محیط شهری ، سنجش عوامل ، بافت فرسوده ، محله سراب (مشهد)