معماری پایداری از منظر حکمت هنر اسلامی (بررسی واژه اسراف و ارتباط آن با معماری پایدار)

مهمترین مسئله جوامع امروز بشری، اسراف، تداوم مسئله مصرف زدگی و پایمال کردن حقوق آیندگان با توجه به رشد سریع جمعیت و نیازها که در نتیجه دور شدن افراد از توصیه های حکمت اسلامی است، می باشد، در این مقاله با استفاده از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و بهره گیری از منابع کتابخانه ای به دنبال اثبات این فرضیه هستیم که حکمت اسلامی با مقرر داشتن اصول و قواعدی در یک چارچوب استوار، به دنبال جهت دادن به رفتار سازنده انسان در امر مصرف و پایداری در تمامی زمینه ها از جمله معماری می باشد به گونه ای که این اصول و قواعد انسان را به گونه ای تربیت می کند که انسان ضمن تکامل و تعالی روحش، م صرف خود را نیز با نیازهای آیندگان تنظیم نموده و عدم اسراف و تبذیر را در برآورده ساختن نیازهای مادی و معنوی خویش به عنوان اصل اساسی در مسئله مصرف به کار می گیرد. نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر آنست که استفاده از نعمتهای خداوند به معنای از بین بردن و اسراف در مصرف آنها نیست، توجه دقیق به آموزه های اسلامی که برخی از آنها به صورت مبانی اعتقادی، فقهی و اخلاقی مطرح می شوند، باینگر آن است که اسلام مصرف بهینه را نشانه گرفته ؟؟؟؟؟ معمار مسلمان است که با تطبیق این اصول و قواعد با نیازهای زمان و مکان می تواند در راستای معماری پایدار و اسلامی قدم ؟؟؟؟؟؟ این اصول: پرهیز از تجمل طلبی، ساده زیستی و پرهیز از چشم و هم چشمی، تقوی و عمل بر اساس عدل و عدالت هستی، آینده نگری و ... می باشد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار اسلامی ، معماری پایدار ، اسراف و مصرف زدگی