نگاهی جامعه شناختی به پدیده بزهکاری در مناطق حاشیه نشین کلانشهرها

افزایش بی رویه جمعیت شهرها، حامل مسائل و مشکلات روز افزونی بوده است. اسکان مهاجران و طبقات کم درآمد در حاشیه شهرها، شهرنشینی را با وضعیت نامساعدی مواجه کرده است. تفکیک شهرها به دو بخش متن و حاشیه هم بر بعد فیزیکی شهر و هم بر بعد فرهنگی شهر تاثیرگذار بوده است. وفور امکانات و منابع در مراکز کلانشهرها و خلا این منابع در حواشی شهر که از شاخصه های فقر حاشیه نشینان محسوب می شود در تعارضاجتماعیون شهرنشین و بروز و ظهور پدیده های عینی مرضی بسیار موثر بوده است. فقر که ماحصل آن اعتیاد و دزدی و از خود بیگانگی است در حاشیه های شهر به وضوح قابل لمس است. از آنجا که رویه حاکم در جوامع جهان سوم صدور حکم برای بزهکار است و هرگز ریشه ها و علت و علل بروز و ظهور جرم بزه در جامعه دادگاهی نمی شود نوشته حاضر در صدد است نظریاتی را به عنوان ستون تحلیل بکار گرفته است که ساختار و موقعیت را در خلق و تکوین پدیده ها در نظر می گیرد . شاید چنین نگاهی و ارائه چنین نسخه تحلیلی سیاستگذاران فرهنگی و اقتصادی را در تدوین و طرح برنامه های عمیق تر و دقیق تر چراغ راه باشد.

کلیدواژه ها:

بزهکاری ، حاشیه نشینی ، فقر ، کلانشهر