تحلیل کف خیابان های شهر تبریز (مطالعه موردی: خیابان امام، محدوده چهارراه شریعتی تا تقاطع شهید بهشتی)

شهر یک ارگانیسم کاملاً زنده است که در حال تغییر می باشد. فضای شهری عنصری از شهر است که در پی تغییرات شهر تغییر می کند. خیابان اصلی شهر یک فضای شهری است که علاوه بر تأمین نیازهای مردم شهر معرف فرهنگ ی شهر نیز می باشد. خیابان امام خمینی به عنوان خیابان اصلی هر تبریز این وظیفه را به عهده دارد ولی با گذشت زمان دجار آشفتگی فضایی و کالبدی شده است. هدف از این تحقیق تحلیل کف خیابان امام خمینی می باشد تا ضمن شناسایی مشکلات این خیابان راهکارهایی را جهت حل این مشکلات ارائه نمائیم. برای رسیدن به این هدف ابتدا با بررسی مابع کتابخانه ای به شناخت موضوع و منطقه ی مورد نظر نایل آمدیم و برای شناخت دقیق محدوده ی مورد مطالعه از روش میدانی و مشاهده ی مستقیم استفاده نموده ایم. در انتها با توجه به اصول به دست آمده از مبانی نظری به تحلیل محدوده پرداخته و ضمن شناخت نقاط قوت و ضعف محدوده راهکارهایی به منظور حل مشکلات محدوده ارائه شده است. در تحلیل محدوده به این مهم دست یافته ایم: نقاط قوت این مجموعه وجود آبنما در مرکز میدان ساعت می باشد که باعث محصوریت بیشتر فضا گردیده است. از نقاط ضعف می توان به مشکلات کف سازی پیاده روها و سواره رو ا شاره نمود که زیبایی لازم را نداشته و بر اثر عبور و مرور زیاد فرسوده گردیده اند و پیادروها نیز برای افراد نابینا مناسب سازی نگردیده است. عناصر کف هیچکدام با نیازهای یک فضای شهری مطلوب هماهنگ نمی باشد. مسیر حرکت پیاده باید با توجه به نوع حرکت طراحی گردد در حالی که در محدوده این مسیر تنها برای عبور افراد در نظر گرفته شده است این محدوده با قرارگیری بی آر تی نمی تواند جوابگوی ترافیک عبوری باشد. محل قرارگیری درختان مناسب می باشد ولی به علت قرارگیری برخی مبلمان در این قسمت دچار آشفتگی گردیده است. از طرفی باید گفت این محدوده دارای محل خاصل برای قرارگیری مبلمان نبوده و جوی آب نیز در برخی قسمت ها جوابگوی نیازهای بصری و عملکردی نمی باشد. از طرفی نیز نقاط ضعف قابل رفع بوده و می توان با بهبود کف سازی سواره رو و پیاده رو باعث بهبود عملکرد و زیبایی خیابان گردد و همچنین می توان عناصر کف را به گونه ای ساماندهی نمود که جوابگوی نیازهای بصری و عملکردی باشد.

کلیدواژه ها:

خیابان ، عناصر کالبدی ، کف ، تبریز ، فضای شهری