بررسی و تحلیل مسائل حاشیه نشینی و میزان برخورداری از کاربری های استاندارد شهری (نمونه موردی: شهر مهاباد)

در آغاز هزاره سوم میلادی جمعیت جهان با آهنگ رشد سالانه ای حدود ½ درصد در حال افزایش است. این در حالی است که گسترش فیزیکی نابسامان و بی رویه شهرها یکی از مشکلات شهری در کشورهای جهان سوم است؛ به طوری که با چنین رشد فزاینده ای محدوده های فیزیکی و کالبدی حاشیه شهرها در جهات مختلف به صورت افقی و اعمودی رو به گسترش است. مقاله حاضر در پی بررسی، شناخت و تحلیل مسئله حاشیه نشینی در شهر مهاباد می باشد و کیفیت کاربری های موجود و ساماندهی وضع موجود از نظر استانداردها در اولویت می باشد. نوع تحقیق بر اساس هدف پژوهش کاربردی و بر اساس ماهیت پژوهش توصیفی- تحلیلی و روش گردآوری داده ها اسنادی و پیمایشی است. جامعه آماری این تحقیق را حاشینه نشینان جنوب شهر مهاباد تشکیل می دهد. نتایج پژوهش نشان می دهد که مهاجرت از روستاهای اطراف مهمترین عامل ایجاد و گسترش مناطق حاشیه نشین این شهر می باشد و رشد بدون برنامه و بدون هماهنگی با توسعه شهر در ادوار مختلف باعث نابسامانی در برخورداری از استانداردهای کاربری می باشد و نوعی ناهمگونی و ناهماهنگی در کیفیت کاربری های شهر می باشد و این وضعیت در سیمای شهر نمایان است. در ضمن پژوهش مسائل حاشیه نشینی و کاربری های اراضی از نظر کیفی و کمی مورد ارزیابی قرار گرفته و در آخر راهکارهایی جهت بهبود وضع موجود ارائه می گردد.

کلیدواژه ها:

شهر ، اسکان غیررسمی ، مهاجرت ، توسعه پایدار ، ساماندهی ، مهاباد