ارتقا کیفیت زندگی در سکونتگاه های غیر رسمی مبتنی بر سرمایه اجتماعی نمونه موردی : دیزج همدان

در عصر حاضر یکی از مهمترین اهداف برنامه ریزان و مدیران شهری افزایش سطح کیفیت زندگی در شهرها و بالا بردن میزان رضایتمندی در بین شهروندان می باشد چرا که فضاهای عمومی شهری بستر رشد و تکامل جامعه شهری است. از این رو توجه به کیفیت زندگی و رضایت مندی امری ضروری و انکار ناپذیر می باشد که در این بین، سرمایه اجتماعی می تواند راهبردی موثر در جهت ارتقاء کیفیت زندگی ایفای نقش نماید که عدم توجه به آن سبب بروز تهدیداتی در عرصه شهر می شودکه از جمله آن می توان به ایجاد و گسترش سکونتگاه های غیر رسمی در شهرها اشاره نمود. در این نوشتار به بررسی نقش سرمایه اجتماعی در جهت ارتقاء کیفیت زندگی در سکونتگاه غیر رسمی با توجه به ویژگی های محله می پردازیم . روش تحقیق این مطالعه از نوع توصیفی – پیمایشی است و روش جمع آوری اطلاعات بصورت کتابخانه ای، میدانی و استفاده از طرح های فرادست و پرسشنامه می باشد. جامعه آماری در این پژوهش مردمان ساکن محله دیزج شهر همدان می باشند که نمونه ای از سکونتگاه غیر رسمی با مشکلات فراوان است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات و ارایه راهبرد از تکنیک سوآت استراتژیک استفاده شده که نتیجه و ماحصل این روند، تهیه راهبرد برتر از طریق مطالعه بر روی مولفه های سرمایه اجتماعی برای ارتقای کیفیت زندگی محله دیزج همدان می باشد. نتایج بدست آمده بیانگر این است که محله دیزج در جایگاه مطلوبی قرار نگرفته و استراتژی استخراج شده باتوجه به عوامل درونی و بیرونی برای این پژوهش تدافعی خواهد بود. که در این خصوص راهکارهایی جهت ارتقاء کیفیت زندگی محله دیزج ارایه شده است.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، سکونتگاه غیر رسمی ، سرمایه اجتماعی ، مدل SWOT ، محله دیزج (ولیعصر) ، همدان