تبیین رابطه نظام تأمین مالی مدیریت شهری تهران با الگوی سازمانیابی فضایی- کالبدی آن

منابع مالی به عنوان پشتوانه تحقق وظایف و مسئولیت های مدیریت شهری می باید از خصیصه تداوم پذیری و مطلوب بودن برخوردار باشند. مطلوب بودن درآمدهای مدیریت شهری، یعنی اینکه به گونه ای باشند که دستیابی به آنها شرایط کیفی شهر به عنوان یک پدیده زنده و پویا را در معرض تهدید قرار ندهد. با آگاهی از این موضوع، مقاله حاضر ترکیب منابع درآمدی مدیریت شهری تهران و تأثیرات آن در کیفیت توسعه فضایی- کالبدی ت هران را مورد بررسی قرار داده است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی می باشد، که از طریق مطالعه کتابخانه ای- اسنادی و با رجوع به آمارها و منابع موجود انجام گرفته است. یافته های تحقیق نشان می دهد که رها شدگی مدیریت شهری در کسب منابع مالی، منجر به اتکاء مالی شهرداری تهران به درآمدهایناشی از عوارض ساختمانها و اراضی و بخصوص فروش تراکم مازاد ساختمانی، شده است. بررسی آمارها نشان می دهد که این رویه در کسب مانبع مالی متکی به نقض قوانین و ضوابط طرح های کالبدی تهران بوده و این موضوع باعث عدم تحقق پیشنهادات طرح جامع تهران و در نتیجه توسعه عمودی ناموزون شهر و گسیخگی هر چه بیشتر در عناصر کالبدی سازمان فضایی شهر شده است.

کلیدواژه ها:

مدیریت شهری ، نظام تأمین مابع مالی ، سازمانیابی فضایی- کالبدی ، طرح جامع ، تهران